Święta Liberata
Liberata jest imieniem, pod którym czci się w Hiszpanii i we Włoszech legendarną postać. Tradycja hiszpańska czyni z niej jedną z dziewięciu córek, jakie w jednym porodzie wydała na świat Calsia, żona pogańskiego króla Catellio. Ukryte przez matkę i wychowane po chrześcijańsku przez nianię, poniosły męczeńską śmierć w czasie prześladowania wywołanego przez ojca. Według legendy włoskiej chodzi natomiast o córkę pewnego szlachcica z Moncenisio, przyjętą do klasztoru benedyktynek w Como i zmarłą w 580 r. po założeniu, razem ze swą siostrą św. Faustyną, klasztoru św. Małgorzaty. Wreszcie legenda nordycka przedstawia ją jako wierzącą córkę pogańskiego króla Portugalii, zmuszoną przez ojca do małżeństwa. Aby nie doszło ono do skutku, w cudowny sposób wyrosła jej gęsta broda. Zawieszona przez ojca na pośmiewisko na krzyżu w zgrzebnym worze, w złotej koronie i złotych trzewiczkach, miała tak spędzić kilka dni umacniana muzyką biednego grajka, któremu oddała swe cenne buty.
Święty Basjan
Basjan, urodzony w Syrakuzach ok. 320 r., syn rzymskiego prefekta miasta, udał się do Rzymu na studia. Kiedy tam nawrócił się na chrześcijaństwo, jego ojciec chciał go sprowadzić do ojczyzny, by ogłosić apostatą. Wówczas schronił się w Rawennie, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Był następnie biskupem Lodi (pierwszym, co do którego mamy pewność historyczną), diecezji, której jest patronem. Wraz ze św. Ambrożym z Mediolanu niestrudzenie walczył w obronie wiernych przed herezją ariańską. Wystąpił na synodach w Akwilei w 381 r. i w Mediolanie w 389 r. Zbudował kościół dedykowany Świętym Apostołom, który później otrzymał jego imię. Święty Basjan zmarł w 409 r.
Święty Józef Sebastian Pelczar
Urodził się 17 stycznia 1842 r. w Korczynie koło Krosna. Młodość spędził w kraju, uczęszczał do szkoły ludowej w Rzeszowie, a następnie do gimnazjum. Tutaj podjął decyzję poświęcenia się służbie Bogu: wstąpił więc do niższego seminarium, zaś w 1860 r. rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.
17 lipca 1864 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1866 i 1868 wyjechał na studia do Rzymu. Po powrocie do ojczyzny wykładał przez 22 lata w seminarium przemyskim, a następnie został profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, by w latach 1882-1883 objąć funkcję rektora tej uczelni. Zaangażował się w aktywną działalność Towarzystwa św. Wincentego à Paulo oraz Towarzystwa Oświaty Ludowej, które zajmowało się uruchamianiem czytelni i bibliotek. W roku 1891 powołał do życia Bractwo Najświętszej Marii Panny Królowej Polski, a trzy lata później założył Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (popularne sercanki). Został mianowany biskupem (1900 r.) w Przemyślu i w tym czasie zabiegał o dobrą formację duchowieństwa, odbył kilka synodów diecezjalnych, ponadto gorliwie promował działalność jego inicjatywie powstały ochronki, kuchnie i schroniska dla ubogich oraz szkoły zawodowe oferujące bezpłatną naukę. Józef Sebastian Pelczar zmarł w nocy z 27 na 28 marca 1924 r. Papież Jan Paweł II ogłosił go świętym 18 maja 2003 r. w Rzymie.
Najnowsze komentarze