Święta Batylda, królowa

Na temat Batyldy, żony władcy frankońskiego Chlodwiga II, tradycja podaje, że urodziła się w Anglii, a następnie została sprzedana jako niewolnica ministrowi królestwa frankońskiego Neustrii (odpowiadającego dzisiejszej pn.-zach. Francji). Historycznie wynika, że w 649 r. Batylda wyszła za Chlodwiga II, króla Neustrii, któremu następnie dała trzech synów: Chlotara III, Childeryka II i Teodoryka III. W 657 r. zmarł król, jej mąż, rozciągnąwszy wcześniej swe panowanie także na pn.-wsch. część Francji, Burgundię.

Nad tym rozległym królestwem Batylda objęła rządy w czasie małoletniości pierworodnego syna Chlotara III. Z tego okresu wspomina się jej stanowczość w sprzeciwie wobec symonii, to znaczy handlu urzędami i funkcjami kościelnymi, oraz wobec praktyki niewolnictwa.

Kiedy syn dorósł i przejął władzę, Batylda aż do śmierci pozostała w opactwie Chelles koło Paryża. Wspierała monastycyzm francuski i chroniła go w czasie swej regencji. Zwłaszcza w latach 657-662 Batylda założyła i wspomagała opactwo benedyktyńskie Corbie (Korbei), sprowadzając tam mnichów o surowej regule z Luxeuil, wspólnoty założonej ok. 590 r. przez Irlandczyka św. Kolumbana. Królowa Batylda zmarła w Chelles w 680 r.