Kolejny miesiąc za nami. Kolejny miesiąc, o którym możemy powiedzieć, że w naszej parafii się dzieje. O tym, co sie dzieje możemy przeczytać i zobaczyć z wirtualnych mediach, które na bieżąco mogą docierać do tych odbiorców, którzy są zainteresowani treściami związanymi z wiarą. Dzięki współpracy naszej parafii z lokalnym miesięcznikiem „Czerwieńsk – U Nas”, a właściwie należałoby powiedzieć, dzięki zaangażowaniu jego redaktora naczelnego, Pana Andrzeja Sibilskiego, treści wewnątrzparafialne mogą docierać do całego społeczeństwa. I tak mamy swoją małą ewangelizację 🙂

W bieżącym numerze ukazała się garść informacji o wydarzeniach, które przeżyliśmy i artykuł o październiku, jako o miesiącu Maryjnym. Pod artykułem zamieszczam link prowadzący do internetowego wydania miesięcznika, w którym znajdziemy wiele ważnym i potrzebnych informacji z życia naszej gminy.

Październik miesiącem Maryi

Kościół nadaje kalendarzowym miesiącom rożne charaktery. I tak na przykład luty jest miesiącem Świętej Rodziny, marzec poświęcony jest św. Józefowi, styczeń, czerwiec i lipiec związane są odpowiednio z: Najświętszym Imieniem, Najświętszym Sercem i Najświętszą Krwią Pana Jezusa. Najświętsza Maryja Panna też ma „swoje” miesiące.

Oprócz sierpnia i września, kult maryjny jest szczególnie żywy w maju oraz październiku. Maj kojarzony z wiosną, kwitnięciem kwiatów i krzewów upływa na śpiewie litanii loretańskiej, natomiast październik jest miesiącem różańca. Uroczystość Matki Bożej Różańcowej, od której pochodzi różańcowy charakter października. Zostało ono ustanowione na pamiątkę zwycięstwa wojsk chrześcijańskich nad Turkami pod Lepanto 7 października 1571 roku. Wspominamy Matkę Bożą Różańcową i cały miesiąc poświęcony jest Maryi oraz modlitwie różańcowej. Pewnie jest tak, że jak przyjrzymy się historii różańca, to zobaczymy wielu świętych, którzy zachwalali tę modlitwę, a wśród nich św. Maksymilian

Kolbe. Często, kiedy franciszkanie widzący Maksymiliana idącego gdzieś, pytali, „gdzie Ojciec idzie?”, na co odpowiadał „Idę strzelać do szatana”. A później widzieli go w kaplicy, gdzie odmawiał różaniec. Miał tę świadomość, że każde „Zdrowaś Maryjo…” powiedziane z wiarą i ufnością do Matki Najświętszej, a przez to Chrystusowi, to jest wielki cios zadany piekłu. A także wielki krok ku świętości, ku doskonałości. Ku zjednoczeniu z Matką Bożą i Chrystusem. Modlitwa różańcowa uważana jest dzisiaj często za modlitwę typowo kobiecą. Wielu mężczyzn unika przez to różańca, co jest swoistym nie- porozumieniem. Odmawianie różańca było popularne wśród średniowiecznych rycerzy oraz polskiej husarii.

https://bip.czerwiensk.pl/144/Miesiecznik_Czerwiensk_-_U_nas/

Ostatnie w roku, przypadające na 13 października – nabożeństwo fatimskie jest już za nami. Ale zanim tak się stało, spod plebanii w Czerwieńsku wyruszyła grupa zaprawionych w pielgrzymowaniu (a może tylko chcących dać z siebie trochę więcej Maryi) pątników. Warunki pogodowe dzisiaj nie należały do łatwych. Podobnie jak miesiąc temu, pogoda płatała figle. Przeplatając deszcz, wiatr i zupełnie przyzwoite warunki do marszu. Wyruszyło nas pieszo ok 20 osób, pod duchową opieką ks. Tomasza Szulca, który spokojnie przyjął rolę przewodnika pielgrzymki pod nieobecność spowodowaną chorobą ks. Dariusza Orłowskiego. Samochodami dojechało do kościoła w Łężycy kolejne ok 30 osób. Co razem z miejscowymi dało już zupełnie przyzwoitą ilość modlących się wspólnie.

Dzięki Bożej i Matczynej opiece po kilkudziesięciu minutach dotarliśmy bezpiecznie do kościoła w Łężycy, gdzie kończyło się październikowe odmawianie różańca. Wyjątkowo, ze względu na ciemności i warunki pogodowe, ks. proboszcz Zygmunt Zimnawoda zdecydował, że czterej mężczyźni poniosą figurkę Pani Fatimskiej wokół kościoła, ale w jego wnętrzu. Po procesji, odprawiliśmy Mszę świętą, po której uczestnicy zeszli do podziemi kościoła, gdzie mieszkańcy Łężycy przyjęli nas pysznym gorącym bigosem i wieloma rodzajami ciast. Podczas agapy były jak zwykle niekończące się rozmowy. A wszystko to dla zbudowania jeszcze lepszych relacji braterskich ponad administracyjnymi podziałami parafialnymi.

Teraz przed nami pół roku przerwy. Już zostaliśmy zaproszeni przez ks. Zygmunta na odpust, który 13 maja 2025 roku będzie rozpoczynał kolejne półrocze pielgrzymowania na łężyckie nabożeństwa fatimskie.

Galeria

Na naszym parafialnym kanale YouTube pojawiło się nagranie homilii, którą podczas dzisiejszej Mszy świętej wygłosił ks. Tomasz

Ciągle jeszcze jesteśmy w roku liturgicznym, którego hasłem jest „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. I nasz Kościół, również ten mały, lokalny ma dla nas propozycję. Jedną z wielu. Jeśli lubisz śpiewać, czujesz, że masz głos lub chcesz spróbować swoich sił w tym zakresie – masz taką możliwość.

Pan Adam Łuszczak, dyrygent naszego parafialnego chóru Adalbertus – serdecznie zaprasza wszystkich parafian. Przyjdź na zajęcia, próbę chóru. Poznasz tych, którzy go tworzą i sam się przekonasz czy to miejsce jest dla ciebie.

Czego można spodziewać się po tekstach pisanych 2 tys. lat temu? Czy cokolwiek z treści w nich zawartych może być dzisiaj aktualnych? Jeśli jesteś uczestnikiem spotkań Kręgu Biblijnego to utwierdzasz się w przekonaniu, że Słowo Boga nic nie traci ze swojej aktualności i świeżości w żadnym czasie. I, że w 2024 roku w salce parafialnej w Czerwieńsku, tę aktualność i żywy wydźwięk zauważamy. Zauważamy pod jednym (ale niezmiernie istotnym) warunkiem, że Pismo Święte czytamy, przyjmujemy i nawiązujemy z nim relację, jak z Żywym Bogiem. Jeśli jeszcze nie zdecydowałeś/aś się na uczestnictwo we wspólnotowym czytaniu i rozważaniu Pisma Świętego – czuj się zaproszony/a. Przez nas – ludzi, a jeszcze bardziej przez Jezusa Chrystusa. Może wtedy odkryjesz lub umocnisz tę pewność, kto jest autorem Pisma Świętego. Niech Ci w tym pomogą słowa z 2Tm 3 14-17: „14 „Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Wszelkie Pismo od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu”.

Bóg – Autor tekstu, który już 2 tysiące lat temu napisał Apostoł Narodów do młodego biskupa wspólnoty chrześcijan w Efezie. A dzisiaj ja mogę to Słowo przyjąć. Mogę też to Słowo odrzucić.  Co do mnie mówią słowa zawarte w 2Tm 2 14-07 „To wszystko przypominaj, dając świadectwo w obliczu Boga, byś nie walczył o same słowa, bo to się na nic nie przyda, [wyjdzie tylko] na zgubę słuchaczy. Dołóż starania, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy. Unikaj zaś światowej gadaniny; albowiem uprawiający ją coraz bardziej będą się zbliżać ku bezbożności a ich nauka jak gangrena będzie się szerzyć wokoło”. Gdzie widzę siebie w tym tekście? Czy jestem tym, który daje świadectwo w moim otoczeniu? Czy na pewno jest to świadectwo Boga? A może skupiam się tylko na słowach? Uważając, że zagadam błądzących i tym sposobem przybliżę im Królestwo Boże?

Co powoduje moje zaangażowanie w moją misję głoszenia? Jak stosuję nakaz, który od Boga otrzymuję po każdej Eucharystii: Idźcie w pokoju Chrystusa? Czy tak jak pisze do Tymoteusza św. Paweł w 2Tm 2 22-26 „Uciekaj zaś przed młodzieńczymi pożądaniami, a zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój – wraz z tymi, którzy wzywają Pana czystym sercem. Unikaj natomiast głupich i niedouczonych dociekań, wiedząc, że rodzą one kłótnie. A sługa Pana nie powinien się wdawać w kłótnie, ale [ma] być łagodnym względem wszystkich, skorym do nauczania, zrównoważonym. Powinien z łagodnością pouczać wrogo usposobionych, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie do poznania prawdy i może oprzytomnieją i wyrwą się z sideł diabła, żywcem schwytani przez niego, zdani na wolę tamtego”.

Niech nam towarzyszą słowa z 2Tm 4 1-5 „Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo:  głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz.  Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli.  Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!”

Jeśli tylko uczciwie przyznasz się przed Bogiem, że szczerze chcesz wykonać to, co On wobec ciebie zamierzył od zarania i uzdolniony przez Niego – wykonasz to, wtedy będziesz mógł przed śmiercią swoją wypowiedzieć słowa, które wypowiedział św. Paweł z tym liście, który jest jego (Pawła) swoistym testamentem – „W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.” (2Tm 4, 7)

Dziękujemy ks. Tomkowi, który dzisiaj niespodziewanie prowadził nasze spotkanie. Ks. proboszcz rozchorował się, i awaryjnie dokonał swoistego zastępstwa 🙂 I chociaż nasze spotkania są wpisane w pewien ciąg, to ks. Tomek wszedł w cykl spotkań ze świętym Pawłem zachowując przyjętą formę tych spotkań. Uczestnicy, może tylko na początku lekko spięci, po chwili żywo prowadzili dyskusje i dzielili się tym, jak przeczytane słowo pracuje w nas. Ks. Dariuszowi życzymy szybkiego powrotu do zdrowia, a ks. Tomasza zapraszamy na kolejne spotkania.

Galeria

W niedzielę wieczorem, 6 października, odbyły się warsztaty wokalne, w których wzięli udział chórzyści. Gościem specjalnym była Pani Jagoda Ambroziak, specjalistka w zakresie nauki śpiewu i emisji głosu, która poprowadziła zajęcia. Celem warsztatów było doskonalenie umiejętności chóru, aby ich śpiew stawał się coraz lepszy, co w znaczący sposób wzbogaca muzykę liturgiczną. Dyrygent chóru, Pan Adam Łuszczak, zaprasza serdecznie wszystkie osoby zainteresowane do wzięcia udziału w rekrutacji do zespołu.

Zapraszamy do Galerii na stronie internetowej, gdzie zamieszczamy kilka zdjęć.

Galeria

A na naszym kanale YouTube zamieszczamy krótki filmik, na którym możemy naocznie i „nausznie” uzmysłowić sobie, jak wiele pracy członkowie chóru wkładają w swoje przygotowania,