Trzeci dzień rekolekcji, będący ostatnim ich dniem, jest momentem, w którym głownie skupiamy się na sakramencie pokuty. Jest to czas, w którym możemy podprowadzeni przez rekolekcjonistę przez minione nauki zmierzyć się z własnym grzechem, który oddajemy Bogu. Oddajemy, aby utwierdzić się w przemianie, jaką spodziewamy się uzyskać w naszym życiu po oczyszczeniu w konfesjonale.

Dzisiejsza nauka rekolekcyjna oparta na Ewangelii, w której usłyszeliśmy genealogię Jezusa. Po co Kościół w dzisiejszym czytaniu pokazuje nam ten przegląd przodków Zbawiciela? Jak mogliśmy usłyszeć podczas kazania, po to, żebyśmy zdali sobie sprawę, że przodkowie, nawet jeśli wielu z nich uznanych jest w Kościele za świętych, to mieli momenty w życiu, które nie były powodem do chluby. Ale nie zmienia to faktu, że następstwem ich życia, jest narodzenie Jezusa. Oni wszyscy mieli swój udział w tym, co doprowadzić mogło ludzi do przyjścia na świat Jezusa. Historia święta jest historią grzechu i historią ocalenia, historią zbawienia.

Mogliśmy usłyszeć o szczególnej roli kobiet, wymienionych w tym rodowodzie. Kobiet, których „zasługą” było to, że jedna była nierządnicą, inna poganką, jeszcze inna doprowadziła do zbliżenia cielesnego z własnym teściem. Gorszące? A do kogo przyszedł Jezus? Do świętych i bezgrzesznych?

„Kościół jest świętą wspólnotą grzesznych ludzi.” – powiedział ks. Andrzej Draguła. „Świętym Ciałem Chrystusa, które to Ciało tworzą grzesznicy. (…) W Kościele jest miejsce dla wszystkich – dla świętych i dla grzeszników. Chociaż wydaje mi się, że grzesznik i święty to jest to samo. My żyjemy czasami takim przekonaniem, że święty to jest człowiek niezdolny do grzechu. Nie ma takich ludzi (…) Świętość nie polega na niezdolności do grzechu. Świętość polega na zdolności do ciągłego nawracania się. Nawet nie do nawrócenia się. Raz na zawsze. Świętość jest zdolnością do nieustannego nawracania się.”

„Bóg mówi po to, by nas ruszyć z miejsca. A chrześcijaństwo to jest życie w żywiole Boga. To jest ruch. To nie jest marazm i stabilizacja. Ale, jak dobrze wiemy, zaprosić do wędrówki mogą tylko ci, którzy sami idą. A zapalać innych mogą ci, którzy sami płoną – często milczącym świadectwem”. Takie słowa mogliśmy dzisiaj usłyszeć na zakończenie nauki rekolekcyjnej od ks. Andrzeja Draguły.

Ileż to razy w naszych domach, miejscach pracy, a w zasadzie wszędzie tam, gdzie są ludzie da się słyszeć krzyk. Kiedy już brakuje argumentów do słownego przekonania drugiego człowieka, co wtedy najczęściej robimy? Podnosimy głos. I jakie to daje efekty? Odpowiedzmy sobie sami.

Bóg w dzisiejszej Ewangelii pokazuje nam, jak ważne jest milczenie. Nie pogardliwe, ale takie, wobec którego w rozmowie następuje wyciszenie. I pojawia się pole do dialogu.

Jak możemy przekonać się sami, zarówno osobiście będąc w środku wydarzeń, w które obfituje nasza parafia, jak też śledząc nasze wirtualne miejsca – nasza parafia żyje.

Przejeżdżając obok kościoła w Nietkowie możemy zobaczyć, jeśli tylko wysoko wzniesiemy wzrok, że na wieży kościelnej pojawiły się nowe okna. O czym pisałem kilka dni temu.

W piątek faktem dokonanym stała się organizacja parafialnej wigilii dla seniorów. W Galerii na naszej stronie zamieszczam dodatkowe zdjęcia, które wykonała i podzieliła się z nami Lena, uczennica Technikum nr 5 w Zielonej Górze.

W sobotę, w trakcie wieczoru uwielbienia, po raz pierwszy obecni na nabożeństwie mogli nie tylko trwać w uwielbieniu, ale mogli przeżyć uwielbienie Boga tańcem, o czym jest informacja na parafialnym Facebooku.

A dzisiaj, w niedzielę, możemy przeżywać nasze zmagania duchowe podczas rozpoczętych rekolekcji adwentowych. I już pierwszego dnia wielu z nas mogło się zderzyć z inną – intensywną formą pobudzania do odkrycia w sobie osobistej relacji z Bogiem. U niejednej osoby wsłuchującej się w słowa rekolekcjonisty, ks. Andrzeja Draguły, musiały pojawić się niełatwe pytania – czy moja wiara jest świadoma, czy tylko tradycyjna? Czy wiem w Kogo wierzę, czy dla mnie przyjście do kościoła to element zwyczaju? Czy zdaję sobie sprawę, że moja wiara nie jest mi dana na zawsze, ale może podobnie, jak u wielu z tych, których dzisiaj nie ma już obok nas w kościele – może i ja jestem bliski rezygnacji z trwania? Trwania w czym? Trwania w wierze? Trwania w Bogu?

Rodzice dzieci pierwszokomunujnych miały swoje spotkanie w salce przy plebanii. I swoje spotkanie z nauką miała młodzież przygotowująca się do Bierzmowania. Czy ich myślenie o Bogu, wierze, sakramentach jest takie samo po spotkaniu z ks. Andrzejem, czy może coś w nich pękło?

Galeria zdjęć w wykonaniu Leny z Wigilii dla seniorów

Plan rekolekcji adwentowych Parafia św. Wojciecha Czerwieńsk 15–17.12.2024 r.

Już po raz 31. grupa pozytywnych zapaleńców z Istieną, jaką tą, która to wszystko scala, zespala i łączy przygotowała kolejną uroczystą wigilię dla osób starszych i samotnych z naszej parafii. Umiejętnie angażując wielu wolontariuszy, szczególnie młodzież z Technikum nr 5 w Zielonej Górze, poświęcając wiele dni na zaplanowanie całej imprezy, zebranie potrzebnych pozwoleń, zaopatrzenie w niezbędną żywność i, co jest nie mniej ważne (a może najważniejsze) własnoręczne przygotowanie wszystkiego tego, co się dzisiaj znalazło na stołach ustawionych w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Czerwieńsku.

Jak możemy zobaczyć na zdjęciach dostępnych w Galerii na naszej stronie internetowej i na filmach, które zamieszczam na parafialnym kanale YouTube, cała impreza została przygotowana perfekcyjnie. Przy stołach zasiadło bardzo wielu ludzi z terenu naszej parafii. Ale też między osobami starszymi nie zabrakło osób w różnym wieku, którzy przybyli, aby ten czas spędzić wspólnie pokazując, że można dobrze czuć się pomiędzy sobą będąc w różnym wieku jeśli cel jest dobry.

Na sali pojawili się wszyscy księża z naszej parafii. Pojawiła się burmistrz Czerwieńska, Pani Agata Olejniczak. Była obecna też dyrektor MGOK, Pani Jolanta Matuszkiewicz. jasełka pt. „Do stajenki” przedstawiły maluchy z Przedszkola w Czerwieńsku z grup „Jagódki” i „Wiewiórki”. a muzycznie i wokalnie wspierał uczestników wigilii Pan Przemysław Szczotko.

Wiele trudu włożonego w zorganizowanie tego przedsięwzięcia. Ale, jak możemy posłuchać – uczestnicy, zarówno seniorzy, jak i młodzi wolontariusze, bardzo to przeżywali. Cieszą uśmiechy na twarzach obecnych. Uściski i budujące słowa wypowiadane podczas dzielenia się opłatkiem. Rozmowy i gesty wzajemnego wsparcia podczas wieczerzy wigilijnej. Młodzież pełna troski i żywo zainteresowana jak najlepszym ugoszczeniem seniorów.

Niech Bóg błogosławi zaangażowanym i tym, dla których oni poświęcili swój czas i talenty.

Galeria

Poniżej jeden z filmów dostępnych na parafialnym kanale YouTube przedstawiający wypowiedzi uczestników: