Po czterech niedzielach Adwentu, czasu radosnego oczekiwania, przyszedł moment, w którym – już przygotowani – spotykamy się z Tym, na którego czekaliśmy – Bogiem, Jezusem, Człowiekiem, Dzieciątkiem… Czy spotkaliśmy Go w minionej nocy? W nocy, o której tradycja ludowa mówi, że nawet zwierzęta przemawiają ludzkim głosem? Czy my przemówiliśmy głosem nowonarodzonej Miłości? Do naszych bliskich?

A co z tymi, którzy nie są przy nas na co dzień? Wysłaliśmy życzenia? Może takie, które otrzymaliśmy sami wykonując czynność „prześlij dalej”. A może takie, które w naszym sercu podyktował sam nowonarodzony Malec – Jezus?

Czas Bożego Narodzenia może być tym czasem, w którym nie tylko raz narodził się Bóg. Może być czasem, w którym Bóg – jako miłość, radość, cierpliwość, milczenie w odpowiedzi na dotykające nas uwagi – rodzi się każdego dnia roku. I każdej sekundy dnia. Bo czy wiemy ile nam tych dni pozostało. Mędrzec Kohelet mówi: „jest czas na wszystko”. Jezus się urodził, przeżył życie (dokładnie tyle ile miał przeżyć) umarł i zmartwychwstał. I to jest nasza droga.

W Bożym planie jest czas na wszystko. Dzisiaj jest czas na Boże Narodzenie wewnątrz mnie. Boże zamieszkaj we mnie. Nie po to, żebym Cię zamknął tylko dla siebie, ale po to, abyś mnie codziennie przemieniał i abym Ciebie niósł do świata, w którym dajesz mi żyć.

Błogosławionego czasu Bożego Narodzenia. Dobrego czasu wizyt duszpasterskich w naszych domach. Radości i otwartości na Boże wezwania.

Galeria

Zapraszam do wysłuchania homilii wygłoszonej podczas Pasterki w kościele parafialnym w Czerwieńsku przez ks. Proboszcza – Dariusza Orłowskiego

Czas Adwentu – radosnego oczekiwania na Narodzenie Jezusa, szczególnie w nas samych – dzisiaj dobiega końca. Dzisiejszego wieczoru szykujemy się do przeżycia rodzinnych spotkań przy wigilijnych stołach. A wczoraj jedna ze wspólnot – parafialny chór, postanowił też w swoim gronie, spotkać się, aby w ten sposób zaakcentować, jak ważne jest bycie ze sobą nie tylko w tym, do czego czują się powołani, ale też i we wspólnym byciu razem podczas spotkania wigilijnego.

Liczy się wspólna praca. Ale liczy się też czas, który sobie nawzajem poświęcamy. Razem śpiewając, przy stole, czując, że osoba obok nas jest dla nas ważna. Tak, jak Jezus, na którego narodzenie czekamy. A może też, którego narodzenia doświadczamy w codzienności…

W naszych wirtualnych media pojawiły się życzenia, które wszystkim nam – parafianom – składa ks. Proboszcz, Dariusz Orłowski.

Dzięki uprzejmości i zaangażowaniu Marka Mizery, nagranie udało się zrealizować. A my, słuchając ich, otwierajmy się na przychodzenie w naszą rzeczywistość Nowonarodzonego Jezusa. A potem z razem z Nim – wchodźmy jako pielgrzymi nadziei w Nowy Rok.

Pamiętajmy w naszych życzenia o kapłanach, którzy są z nami teraz i o tych, którzy pomagali nam wzrastać w wierze w latach minionych.

W zakładce KOLĘDA 2024/2025 pojawił się plan odwiedzin księży w naszych domach.

Cześć pierwsza, już dostępna, obejmuje odwiedziny wiernych przez księży w miejscowościach Laski, Nietków, Boryń, Dobrzęcin i Wysokie.

W najbliższych dniach, po opracowaniu, zamieścimy plan dla Czerwieńska

Czytaj

Trzeci dzień rekolekcji, będący ostatnim ich dniem, jest momentem, w którym głownie skupiamy się na sakramencie pokuty. Jest to czas, w którym możemy podprowadzeni przez rekolekcjonistę przez minione nauki zmierzyć się z własnym grzechem, który oddajemy Bogu. Oddajemy, aby utwierdzić się w przemianie, jaką spodziewamy się uzyskać w naszym życiu po oczyszczeniu w konfesjonale.

Dzisiejsza nauka rekolekcyjna oparta na Ewangelii, w której usłyszeliśmy genealogię Jezusa. Po co Kościół w dzisiejszym czytaniu pokazuje nam ten przegląd przodków Zbawiciela? Jak mogliśmy usłyszeć podczas kazania, po to, żebyśmy zdali sobie sprawę, że przodkowie, nawet jeśli wielu z nich uznanych jest w Kościele za świętych, to mieli momenty w życiu, które nie były powodem do chluby. Ale nie zmienia to faktu, że następstwem ich życia, jest narodzenie Jezusa. Oni wszyscy mieli swój udział w tym, co doprowadzić mogło ludzi do przyjścia na świat Jezusa. Historia święta jest historią grzechu i historią ocalenia, historią zbawienia.

Mogliśmy usłyszeć o szczególnej roli kobiet, wymienionych w tym rodowodzie. Kobiet, których „zasługą” było to, że jedna była nierządnicą, inna poganką, jeszcze inna doprowadziła do zbliżenia cielesnego z własnym teściem. Gorszące? A do kogo przyszedł Jezus? Do świętych i bezgrzesznych?

„Kościół jest świętą wspólnotą grzesznych ludzi.” – powiedział ks. Andrzej Draguła. „Świętym Ciałem Chrystusa, które to Ciało tworzą grzesznicy. (…) W Kościele jest miejsce dla wszystkich – dla świętych i dla grzeszników. Chociaż wydaje mi się, że grzesznik i święty to jest to samo. My żyjemy czasami takim przekonaniem, że święty to jest człowiek niezdolny do grzechu. Nie ma takich ludzi (…) Świętość nie polega na niezdolności do grzechu. Świętość polega na zdolności do ciągłego nawracania się. Nawet nie do nawrócenia się. Raz na zawsze. Świętość jest zdolnością do nieustannego nawracania się.”