Aktualności

Czwarty dzień rekolekcji wielkopostnych – 06.03.2024 – ks. Zbigniew Tartak

Jak mówił dzisiaj podczas nauki rekolekcyjnej ks. Zbigniew: Zobaczcie że pierwszego dnia w niedzielę słyszeliśmy o Mojżeszu, który słuchał Boga, otrzymał prawo przymierza i to prawo przekazał Izraelitom. Rozmawialiśmy o tym, że to są bardzo konkretne rzeczy pokazujące ludziom, co jest dobre, co jest złe. Czyli jak powinni żyć, żeby było wiadomo czego unikać.

Mogliśmy, wsłuchując się w treści, które nam przekazywał rekolekcjonista, usłyszeć, że Bóg wybiera ludzi, którzy będą prowadzili Jego lud tu na ziemi. Takim przewodnikiem w czasach Starego Testamentu był Mojżesz. A dzisiaj takim przewodnikiem dla nas jest – prowadzący w naszej parafii rekolekcje wielkopostne – ks. Zbigniew. Mogliśmy usłyszeć, że głównym naszym problemem jest pycha, która niekiedy zupełnie niewinnie wygląda i – zwłaszcza na początku – możemy ją zlekceważyć. Ale jeśli tak się stanie wtedy ona skutecznie nas odsunie od jedynego Dawcy Miłości – Boga. A tylko wyrzekając się pychy, możemy zanurzyć się w miłości Bożej. Nie tylko po to, aby nam osobiście było dobrze, a po to, abyśmy Jego miłością obdarzali innych. A wtedy, będziemy przyjaciółmi Jezusa i dla Niego będziemy żyli tu i teraz w Królestwie Niebieskim, które jest w nas. A, jak już będziemy umieli kochać – szczęście będzie naszym udziałem. Nie takie zmysłowe, ale to prawdziwe – szczęście, które jest pełnią życia.

Jeszcze raz dziękujemy Bogu za możliwość brania udziału w corocznych zmaganiach duchowych. Oby zbliżały nas one do Boga – najpierw w Jego i naszym Krzyżu. a potem w Jego i naszym Zmartwychwstaniu. Dziękujemy ks. Zbigniewowi za trud i wszystkie słowa i gesty, którymi nas ubogacał. Niech Pan obdarzy go swoim błogosławieństwem, a Maryja czuwa przy nim każdego dnia.

 

Trzeci dzień rekolekcji wielkopostnych – 05.03.2024 – ks. Zbigniew Tartak

Czas rekolekcji daje nam to samo, co każdy inny czas, ale w zupełnie odmiennej formie. Słowo Boże, które nas dzisiaj prowadziło dotyczyło miłosierdzia. Miłosierdzia Boga do człowieka i człowieka do innego człowieka. Ileż to razy słyszeliśmy słowa Piotra, pytającego Jezusa – ile razy mam wybaczyć, czy aż 7? I ta, znana nam odpowiedź Jezusa – nie mówię ci, że aż 7, ale 77. Czy jest to realne? Czy my nie patrzymy na nasze błędy z pobłażaniem, a na błędy – szczególnie bliskich nam osób, które to osoby bardzo dobrze znamy – z oczekiwaniem, że tak nie można postępować, mówić…

Idziemy podczas tych naszych ćwiczeń duchowych prostymi drogami, które każdemu z nas wyznacza Bóg. A przynajmniej tak nam się wydaje. I dobrze jest na tych drogach spotkać człowieka, który od Boga przynosi nam Słowo. Słowo życia, które nas prostuje. Daje nam możliwość wyzbywania się pychy, aby w miłości zbliżać się do drugiego człowieka. Bo tylko z drugim człowiekiem znajdziemy drogę do Pana. Drogę do zbawienia.

Przyjmijmy i rozważajmy te nauki, które głosi nam ks. Zbigniew. Niech one w nas pracują. Abyśmy nie weszli na drogę postępowania człowieka z dzisiejszej Ewangelii, który w swoim kłopocie umiał prosić o darowanie, ale sam – kiedy już mu zostało wszystko darowane – nie umiał zdobyć się na zastosowanie tego samego, czego on doświadczył – miłosierdzia wobec swojego współbrata.

Galeria

Dzisiejsza nauka rekolekcyjna dostępna jest na naszym kanale YouTube. Zapraszamy.

Drugi dzień rekolekcji wielkopostnych – 04.03.2024 – ks. Zbigniew Tartak

Ciepły głos rekolekcjonisty, który może w nas otwierać ukryte zakamarki duszy, jest słyszalny od pierwszych słów nauk rekolekcyjnych. Ale wsłuchując się w treść tych słów nietrudno tam usłyszeć głębię przekazu. Która z całą mocą wyrywa nas z powierzchowności życia, kierując na drogi Boże, które są pełne trudu, wyrzeczeń i ciągłych wyborów dokonywanych w naszej codzienności. Dzisiejszym, głównym tematem była miłość. Miłość jako najważniejszy element naszego życia. Miłość Niebieskiego Ojca do wszystkich stworzeń, wyrażona w miłości Jego Syna – Jezusa Chrystusa, do wszystkich ludzi. Miłość tak głęboka i niezmierzona, że aż posunięta do oddania własnego życia. Miłość, w której – jeśli tylko będziemy chcieli się zanurzyć – nasze życie nabierze zupełnie innego wymiaru. Wymiaru odrzucającego pychę (o czym była mowa wczoraj) w naszych relacjach z ludźmi, których na naszej drodze stawia Bóg. Jeśli miło0ść zajmie w naszym życiu miejsce pychy, to – ks. Zbigniew cytując św. Jana -.J 15, 11: To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. Żyjąc z Bogiem, mając za przyjaciela Jezusa mamy pewność, że nasze życie będzie radosne, jeżeli tylko zanurzymy się w Jego Miłości. Takiej, o jakiej pisze św. Paweł w 1 Kor 13.

Poniżej prezentujemy dzisiejsze kazanie wygłoszone przez ks. Zbigniewa w ramach nauk rekolekcyjnych:

Rozpoczęliśmy Rekolekcje wielkopostne 2024

Jak powiedział podczas porannej Mszy św. nasz ks. proboszcz – czas Wielkiego Postu jest dla nas najważniejszym czasem w przygotowaniu się do dobrego, z Bogiem, przeżycia świąt Wielkanocnych. A najważniejszym czasem Wielkiego Postu – są rekolekcje.

W tym roku formował nas będzie ks. Zbigniew Tartak – proboszcz parafii Matki Bożej Królowej Pokoju.

Na ten czas życzymy ks. Zbigniewowi darów Ducha Świętego, aby słowa, które do nas będzie mówił otwierały nas na dobre przygotowania do Spowiedzi św. i owocnego przeżycia Wielkiego Tygodnia i świąt Zmartwychwstania Jezusa.

Zapraszamy do naszego kanału na YouTube, gdzie będziemy zamieszczali transmisje na żywo z każdej Eucharystii rekolekcyjnej z kościoła w Czerwieńsku. A po nich, będzie można wrócić do homilii ks. Zbigniewa, aby sobie odświeżyć usłyszane słowa. Poniżej zamieszczamy film z dzisiejszego kazania wygłoszonego do dzieci obecnych na Mszy św. o godz. 10:30.

Plan rekolekcji wielkopostnych 03-06.03.2024

Plan rekolekcji wielkopostnych
Parafia św. Wojciecha Czerwieńsk 3–6.03.2024 r.
Prowadzi ks. Zbigniew Tartak

Wersja do druku

Niedziela 3.03.2024

7.30 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

10.30 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

12.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

13.30 – Msza św. z nauką w Nietkowie

18.15 – Gorzkie żale (z kazaniem pasyjnym)

19.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

Poniedziałek 4.03.2024

9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

10.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

17.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

18.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

Wtorek 5.03.2024

9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

10.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

17.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

18.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

– adoracja Najświętszego Sakramentu

– modlitwa o uzdrowienie fizyczne i duchowe

Środa 6.03.2024 – Dzień spowiedzi św.

8.30 – 9.15 – spowiedź św. w Nietkowie

9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

9.30 – 10.15 – spowiedź św. w Czerwieńsku

10.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

16.30 – 17.15 – spowiedź św. w Nietkowie

17.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

17.30 – 18.15 – spowiedź św. w Czerwieńsku

18.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

Rekolekcje z Czerwieńska będą transmitowane przez internet na stronie parafialnej: www.parafiaczerwiensk.pl

Ordynacja wyborcza do Parafialnych Rad Duszpasterskich Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

TADEUSZ LITYŃSKI BISKUP ZIELONOGÓRSKO-GORZOWSKI
ORDYNACJA WYBORCZA DO PARAFIALNYCH RAD DUSZPASTERSKICH DIECEZJI ZIELONOGÓRSKO-GORZOWSKIEJ

1. Niniejsza Ordynacja zawiera zasady i sposób postępowania, jakie należy zachować przy wyborze tych członków Parafialnej Rady Duszpasterskiej (dalej Rady), którzy wchodzą w jej skład w drodze wyborów powszechnych.

2. Czynne prawo wyborcze przysługuje wszystkim pełnoletnim członkom danej wspólnoty parafialnej.

3. Bierne prawo wyborcze przysługuje tym parafianom, którzy posiadają czynne prawo wyborcze, przyjęli sakrament bierzmowania, czynnie uczestniczą w życiu parafii, są znani z zasad życia zgodnego z wiarą katolicką i zostali rekomendowani przez przynajmniej jeden z niżej wymienionych podmiotów działających w danej parafii:

stowarzyszenie lub inną organizacje katolicką posiadającą formalne zatwierdzenie kompetentnej władzy kościelnej,

ruch lub wspólnotę o charakterze modlitewnym czy apostolskim działającą w ramach parafialnych struktur duszpasterskich,

nieformalną grupę modlitewną lub apostolską uznaną przez proboszcza danej parafii.

Kandydaci nie muszą być członkami tych stowarzyszeń, ruchów czy wspólnot.

4. Termin wyborów do Rady określa proboszcz danej parafii biorąc pod uwagę aktualne zarządzenia diecezjalne, po wysłuchaniu opinii aktualnie urzędującej Rady, jeśli taka już w parafii istnieje. Wybory należy organizować w niedzielę bądź inny dzień, w którym wierni są zobowiązani do uczestniczenia we Mszy św.

5. Na sześć tygodni przed ustalonym terminem wyborów rozpoczyna się proces zgłaszania kandydatów. Ich nazwiska wraz z rekomendacją, o której mowa w punkcie 3 niniejszej Ordynacji, są przekazywane na piśmie proboszczowi danej parafii. Lista kandydatów zostaje zamknięta i podana do publicznej wiadomości na dwa tygodnie przed wyborami. Kandydaci powinni wyrazić zgodę na kandydowanie, zanim ich nazwiska zostaną publicznie ogłoszone.

6. Poprzez podanie do publicznej wiadomości rozumie się wywieszenie list z nazwiskami kandydatów na tablicy ogłoszeń parafialnych we wszystkich kościołach parafii i podanie informacji o tym fakcie w ramach ogłoszeń parafialnych pod koniec wszystkich niedzielnych lub świątecznych Mszy św. Listy pozostają wywieszone do dnia wyborów włącznie. Każda lista zawiera następujące dane: imię i nazwisko kandydata, wiek (bez daty), zawód, miejscowość zamieszkania (bez adresu). Podając nazwiska kandydatów należy pouczyć parafian o sposobie głosowania. Również pełny tekst niniejszej Ordynacji winien być publicznie dostępny, aby każdy mógł się z nim zapoznać.

7. Liczba zgłoszonych kandydatów musi być przynajmniej dwukrotnie większa od liczby miejsc przysługujących w Radzie członkom wyłanianym w drodze wyborów powszechnych. Jeśli liczba zgłoszonych kandydatów będzie mniejsza od wymaganej, należy ją uzupełnić. W tym celu proboszcz jest zobowiązany przeprowadzić konsultacje wśród członków ustępującej Rady oraz innych osób świeckich aktywnie zaangażowanych w życie parafii, a zwłaszcza członków stowarzyszeń, grup i wspólnot działających w danej parafii.

8. Oddanie głosu dokonuje się poprzez postawienie znaku „X” obok nazwisk wybranych kandydatów na karcie do głosowania i złożenie karty do urny wyborczej. Każdy głosujący ma prawo wskazać dwóch kandydatów. Głos jest nieważny, jeżeli nie zaznaczono żadnego nazwiska, albo gdy wskazano więcej niż dwóch kandydatów. Również przedarcie karty do głosowania powoduje nieważność głosu.

9. Głosowanie odbywa się po zakończeniu każdej Mszy św. odprawianej w dniu wyborów na terenie parafii (dotyczy to również Mszy św. sprawowanych w wigilię niedziel i uroczystości). Po zakończeniu liturgii parafianie posiadający czynne prawo wyborcze otrzymują karty do głosowania, zaznaczają na nich nazwiska wybranych kandydatów i składają swe głosy do urn wyborczych, które należy umieścić przy wyjściu z kościoła lub w jakimś odpowiednim pomieszczeniu w jego pobliżu, zależnie od lokalnych warunków.

10. Przygotowaniem kart do głosowania, nadzorowaniem przebiegu wyborów i liczeniem głosów zajmuje się komisja wyborcza złożona z 3-5 świeckich parafian wyznaczonych przez proboszcza. Na karcie do głosowania należy umieścić imiona i nazwiska wszystkich kandydatów oraz odcisnąć okrągłą pieczęć parafialną. Po przeliczeniu głosów komisja sporządza protokół, w którym podaje datę wyborów, imiona i nazwiska członków komisji, liczbę oddanych kart do głosowania, liczbę głosów ważnych i nieważnych, imiona i nazwiska wszystkich kandydatów wraz z liczbą głosów oddanych na każdego z nich, imiona i nazwiska nowych członków Rady. Protokół winien być przechowywany w aktach Rady.

11. Wyniki wyborów zostają ogłoszone w niedzielę lub inny dzień świąteczny przypadający nie później niż po upływie tygodnia od dnia wyborów. Imiona i nazwiska nowych członków Rady należy podać w ramach ogłoszeń parafialnych po każdej Mszy św., a protokół sporządzony przez komisję wyborczą umieścić na tablicy ogłoszeń parafialnych.

12. W przypadku uzasadnionych zastrzeżeń Co do formalnej poprawności przeprowadzonych wyborów można składać odwołania w Kurii Diecezjalnej. Należy to uczynić w ciągu dwóch tygodni od dnia wyborów.

13. Po ogłoszeniu wyników wyborów nowi członkowie Rady składają przyrzeczenia (zob. Statut) i podejmują swoje funkcje.

14. Jeżeli proboszcz po roztropnej ocenie wszelkich okoliczności uzna, iż przeprowadzenie wyborów zgodnie z powyższymi postanowieniami napotka na poważne trudności lub nie jest wskazane z innych istotnych racji, może dostosować przepisy Ordynacji do lokalnych warunków lub zastosować jeden z następujących sposobów wyłonienia trzeciej grupy członków Rady:

proboszcz zleca każdej wspólnocie, grupie i stowarzyszeniu działającemu na terenie parafii przedstawienie po trzech kandydatów, z których sam wybierze członków Rady, proboszcz powołuje członków Rady na podstawie własnego rozeznania, po zasięgnięciu opinii wśród parafian.

ks. Piotr Kubiak
kanclerz Kurii

+ Tadeusz Lityński Biskup Zielonogórsko-Gorzowski
Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, dnia 27 grudnia 2023 r.
Znak: L3-2/23

Oremus na marzec 2024

MĄŻ BOLEŚCI, Ikona z Kastorii (płn. Grecja), XII w.

W wydaniu marcowym w opisie okładki możemy zetknąć się z wyjaśnieniem ikony Męża Boleści – Jezusa ukrzyżowanego. Poznawanie malarstwa, lub szeroko pojętej sztuki, może nam tylko pomóc w głębszym przeżywaniu codziennych treści liturgicznych. A może po prostu – naszej pobożności.

W „Liturgicznym ABC” poznamy obrządek hiszpańsko-mozarabski.

A w „Pytaniach i odpowiedziach” dowiemy się jakie zadania stawia przed nami „List okólny o przygotowaniu i obchodzeniu świąt wielkanocnych”

Czytaj całość

Trzeba wiedzieć w co się wierzy – spotkanie Kręgu – 15.02.2024

Czy my, chrześcijanie z parafii św. Wojciecha w Czerwieńsku, wiemy w co wierzymy? Czy znamy naszą wiarę? Czy znamy Boga, w którego – mówimy – wierzymy?

Czy stawianie sobie takich pytań jest właściwe? A może jest podchwytliwe? Jak w Tobie, czytelniku, rodzą się te pierwsze, instynktowne, myśli będące odpowiedzią na tak postawione pytania?

Istnieją co najmniej trzy główne powody, dla których Paweł wysłał List do Rzymian:

(1) W przygotowaniu na swoje przybycie do Rzymu w przyszłości. Od lat Paweł chciał głosić ewangelię w Rzymie (zob. Dzieje Apostolskie 19:21; List do Rzymian 1:15; 15:23). Miał także nadzieję, że Kościół w Rzymie będzie miejscem, z którego wyruszy na służbę na misji w Hiszpanii (zob. List do Rzymian 15:22–24, 28)

(2) Aby wyjaśnić i stanąć w obronie swoich nauk. Paweł wielokrotnie zmagał się z przeciwnościami ze strony osób, które źle rozumiały lub wypaczały jego nauki o prawie Mojżesza i wierze w Chrystusa (zob. Dzieje Apostolskie 13:45; 15:1–2; 21:27–28; List do Rzymian 3:8; II List Piotra 3:15–16). Paweł najwyraźniej miał powód, aby podejrzewać, że takie nieporozumienia dotarły do członków Kościoła w Rzymie, więc napisał do nich, aby załagodzić wszelkie niepokoje przed swoim przyjazdem.

(3) Aby promować jedność pomiędzy członkami Kościoła pochodzenia żydowskiego i tymi, którzy wywodzili się z ludzi innych narodów. Na krótko zanim Paweł napisał ten list, chrześcijanie pochodzenia żydowskiego, którzy zostali wcześniej wydaleni z Rzymu przez Klaudiusza (zob. Dzieje Apostolskie 18:2), zaczęli powracać do Rzymu i do kongregacji, które składały się głównie z chrześcijan wywodzących się z ludzi innych narodów. Sytuacja ta prawdopodobnie przyczyniła się do napięć i problemów pomiędzy chrześcijanami pochodzenia żydowskiego i chrześcijanami wywodzącymi się z ludzi innych narodów. Jako „[apostoł] pogan” (List do Rzymian 11:13) Paweł dążył do zintegrowania nawróconych wywodzących się z ludzi innych narodów z Kościołem; a jako Żyd (zob. List do Rzymian 11:13) czuł także wielkie pragnienie, aby jego własny lud przyjął ewangelię. Paweł propagował jedność w Kościele, nauczając, jakie zastosowanie mają doktryny ewangelii wśród wszystkich świętych (zob. List do Rzymian 3:21–4:25; 11:13–36; 14:1–15:13).

Przechodząc już do właściwego rozważania Słowa Bożego, tym razem w oparciu o List do Rzymian św. Pawła Apostoła, dzisiejsze spotkanie skonfrontowało nas z różnymi pytaniami o naszą wiarę. W pierwszej części spotkania, ks. Darek zaproponował nasze przemieszczanie w Nowym Testamencie, abyśmy sobie uzmysłowili, że mamy wypływać na głębię naszej wiary, że mamy ufać Bogu i Słowu Jezusa, który nas poprowadzi w życiu, że nawet, jeśli jesteśmy jak niemowlęta niezdolne przyjąć pokarm dorosłych, to musimy się formować po to, aby już nie mleko, które jest pokarmem niemowlaków, było też naszym pokarmem.

Podczas dzisiejszego spotkania skupiliśmy się na 14. rozdziale Listu. Bogactwo dialogów osób, które były na spotkaniu pokazuje, że coraz bardziej otwieramy się na relację z Bogiem. Pokazuje, że każdy z nas w swoim tempie, ale jednak Pismo Święte przyswaja i się z nim i w nim – umacnia. A może to jest „zasługą” Apostoła Narodów…

Na naszej stronie możemy przeczytać o wpływie tego Listu

https://parafiaczerwiensk.pl/wierzysz-i-wyznajesz-ustami/

https://parafiaczerwiensk.pl/kto-zatwardza-moje-serce/

Galeria

Wielki Post 2024

Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię – te słowa wypowiada kapłan w Środę Popielcową posypując nasze głowy popiołem na znak rozpoczęcia Wielkiego Postu, czyli czterdziestodniowego okresu przygotowania do świąt wielkanocnych. Zanim jednak szczypta popiołu opadnie na nasze głowy, odczytywany jest fragment Ewangelii według świętego Mateusza, który wskazuje, jaką treścią należy wypełnić ten czas przygotowania. Post, modlitwa i jałmużna wyznaczają drogę, na którą zaprasza nas Kościół na progu Wielkiego Postu. Są to tzw. uczynki pokutne, które zakorzeniły się głęboko w chrześcijańskiej tradycji, których jednak wartość bywa, niestety, coraz częściej, pomniejszana i zapominana. Czy rzeczywiście nasze czasy już ich nie potrzebują?
Post polega na powstrzymaniu się z motywów religijnych i moralnych od spożywania niektórych potraw i na ograniczeniu ilości spożywanego w ciągu dnia pokarmu.
Praktyka postu znana jest od najdawniejszych czasów. Już Stary Testament przytacza wiele przykładów praktykowania postu, np. post Dawida w czasie śmiertelnej choroby syna (por. 2 Sam 12,16), post mieszkańców Niniwy (por. Jon 3,7). Ewangelie wspominają o tym, że post praktykowali uczniowie Jana Chrzciciela i zapowiadają, że także uczniowie Jezusa będą pościć, kiedy nie będą mieli pośród siebie swojego Mistrza, a Dzieje Apostolskie wyraźnie mówią o postach w pierwszych gminach chrześcijańskich. Często post nie ograniczał się tylko do zwykłego powstrzymania się od spożywania niektórych pokarmów, lecz towarzyszyła mu także praktyka dodatkowych umartwień w postaci noszenia worów pokutnych, posypywania się popiołem czy przyjmowania niektórych, uznanych za pokutne postaw ciała.
Praktyka postu oraz okresy jego obowiązywania zmieniały się w ciągu wieków. Dawniej obowiązywał czterdziestodniowy post o różnym stopniu surowości: poszczono w wigilie przed większymi świętami, w kwartalne suche dni oraz we wszystkie piątki. Obecnie przepisy postne Kościoła obejmują dwie formy postu: post jakościowy, czyli powstrzymanie się od spożywania potraw mięsnych, oraz post ilościowy, czyli takie ograniczenie spożywania pokarmów, aby tylko raz w ciągu dnia najeść się do syta. Przypominając o obowiązku czynienia pokuty, pozostawiono Konferencjom Episkopatów w poszczególnych krajach określenie sposobu zachowania postu i wstrzemięźliwości. Obecnie, szczególnie w krajach Europy Zachodniej, zastępuje się praktykowanie postu w postaci wstrzemięźliwości pokarmowej innymi, bardziej indywidualnymi praktykami pokutnymi, zwłaszcza uczynkami miłości i pobożności. W Polsce obowiązują przepisy dekretu Prymasa Polski z 1966 roku, który przewiduje:
– post jakościowy dla tych, którzy ukończyli 14 rok życia we wszystkie piątki w roku oraz w dniu wigilii Bożego Narodzenia;
– post ścisły, tzn. jakościowy i ilościowy w Środę Popielcową i w Wielki Piątek, przy czym post ilościowy obowiązuje tych, którzy uzyskali pełnoletność, a nie rozpoczęli 60 roku życia.
W dekrecie tym została również udzielona dyspensa od obowiązku zachowywania postu jakościowego w piątki wszystkim, którzy stołują się w zakładach zbiorowego żywienia i nie mają możliwości wyboru potraw. Zaleca się równocześnie, aby wierni, korzystający z dyspensy modlili się w intencji Ojca Świętego oraz złożyli ofiarę do skarbonki z napisem Jałmużna postna, albo częściej spełniali uczynki miłosierdzia chrześcijańskiego. Dyspensa nie obowiązuje w Wielki Piątek, Środę Popielcową oraz w Wigilię Bożego Narodzenia.
Co skłania człowieka do zachowywania postu? Pomimo zmieniających się form praktykowania postu, motywacja pozostaje wciąż ta sama. Człowiek, który pości, chce powiedzieć Bogu, że całkowicie zdaje się na Niego, że poddaje się Jego woli. Postawa człowieka poszczącego jest postawą pokory i ufności. Chrześcijanin pragnie poprzez post pokutować i zadośćczynić za swoje grzechy oraz zjednoczyć się z cierpiącym Zbawicielem.
Odwieczną słabością człowieka jest jednak sprowadzanie postu wyłącznie do wyrzeczeń zewnętrznych , do czynów, które nie dosięgają głębi ludzkiego serca. Tymczasem istota postu polega na takim wyrzeczeniu, któremu towarzyszy wewnętrzne nawrócenie i duchowa przemiana. Dlatego już prorok Joel nawoływał, aby w dniach postu “rozdzierać serca, a nie szaty” (por. Jl 2,13). Chodzi bowiem nie o to, by sobie czegoś odmówić, ale także i o to, by czymś innego człowieka obdarzyć, darować krzywdy, pojednać się z nim. Święty Augustyn mówi, że post ma dwa skrzydła: modlitwę i czyny miłości bliźniego. Dopiero post połączony z modlitwą i miłością staje się wielkim środkiem na drodze zbawienia, ponieważ bez nich same zewnętrzne umartwienia znaczą niewiele.
Jedną z form miłości bliźniego jest jałmużna. Słowo to, które również staje się dziś “niemodne”, jest bowiem kojarzone z zależnością od innych ludzi, niedobrą litością, a nawet pogardą. Ma swój źródłosłów w języku greckim i oznacza czyn miłosierdzia. Pismo Święte wiele razy wspomina o obowiązku dawania jałmużny, jest ona bowiem czym innym niż zwykła filantropia. Właściwym motywem dawania jałmużny jest miłość – miłość Boga, znajdująca swój zewnętrzny wyraz w miłości bliźniego. Jako chrześcijanie pamiętamy o słowach Jezusa : “Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,41). To właśnie ów związek jałmużny z miłością sprawia, że jest ona cenniejsza od złota, że oczyszcza z grzechów, że ubogaca nie tylko tego, który coś otrzymuje, ale również tego, który daje (por. Tb 12, 8-9; Ps 41, 2).
Aby jałmużna była rzeczywiście owocna, musi być prawdziwym darem serca, bezinteresownym, szczerym. Jałmużna więc nie może być zwykłym oddaniem komuś tego, co mi zbywa, co jest mi już niepotrzebne. Ona musi być dzieleniem się z drugim człowiekiem bogactwem swego serca.
Obowiązek dawania jałmużny dotyczy wszystkich: nie tylko bogatych, ale i tych, którzy sami niewiele posiadają. Pojęcia jałmużny nie można bowiem zawężać tylko do dzielenia się dobrami materialnymi. Przy dawaniu jałmużny nie jest bowiem ważne tylko to, ile damy drugiemu człowiekowi w wymiarze czysto materialnym. Powinniśmy dać to wszystko, na co nas stać, ale jest sprawą istotną, żeby nasz dar był darem płynącym z głębi serca, był darem miłości.
Ks. Jerzy Olszówka SDS
Za: https://m.katolik.pl/uczynki-pokutne—post-i-jalmuzna,1698,416,cz.html