Aktualności

Wielka Sobota, to trzeci dzień Świętego Triduum Paschalnego. Kościół mówi nam, że jest to czas ciszy. Jezus po uwięzieniu, męce i swojej śmierci spoczął w grobie. Teraz mamy czas na zadumę nad tym, co się wydarzyło w Jego życiu. Ale , może przede wszystkim, nad tym co się wydarza w naszym  życiu.

Czy umiemy pełni pokory spojrzeć w siebie? A spojrzawszy, dokonamy tam krytycznego przeglądu naszego życia? A później czy stać nas na to, aby to życie przemieniać?

Kościół mówi nam o tym, dzisiejszym dniu, jako o dniu ciszy. Ale czy na pewno jest to w naszym zabieganym dniu – czas ciszy? W naszym kościele już o 7,30 rano rozpoczęliśmy dzień wspólną modlitwą Liturgii Godzin. Potem, już od godziny 10,00 nasz kościół nawiedzały tłumy ludzi w każdym wieku z koszyczkami ze święconką. Czy była wtedy cisza? Zaduma? Było tak, jak było. Tradycyjnie jest to element, który przyciąga do kościołów największą liczbę ludzi. Różnych.

W ciąga dnia, był czas na zatrzymanie, podczas osobistych modlitwa i podczas dyżurów poszczególnych grup parafialnych.

W czas najważniejszy dzisiejszego dnia. A nawet, jak powiedział ksiądz proboszcz podczas kazania, najważniejszy dzień całego roku. A w tym dniu – ten moment – liturgii Wigilii Paschalnej – jest najważniejszym czasem. Zachęcam do wysłuchania tego, co powiedział ks. Dariusz Orłowski. Usłyszymy wytłumaczenie całej dzisiejszej, ale też całego Triduum, liturgii. Znaczenia poszczególnych części.

Galeria przybliży nam wszystko to, co działo się w naszym kościele od rana, a film na YouTube – treść kazania.

Galeria

Podobnie, jak Jezus uwięziony w swojej ciemnicy, oczekiwał na to, co przygotowali mu ludzie, tak i my wielokrotnie mamy swoje ciemne miejsca, w których czekamy na to, co przygotowują dla nas inni. Jeżeli jest w nas ciągle żywy obraz, który w filmie „Pasja” przedstawił Mel Gibson, to widzimy, że zupełnie nie możemy porównywać naszych cierpień z cierpieniami Jezusa. I nie o porównania tu chodzi. Dzisiaj chodzi o to, żebyśmy zanurzyli nasze krzyże w krzyżu Jezusa. Nie tylko, wzorem Szymona, pomagali Jezusowi nieść Jego krzyż  Chodzi o to, żebyśmy pozwoli Mu pomagać nieść nasze krzyże. Ale żeby to się mogło na nas wydarzyć, musimy najpierw uwierzyć, że On jest. Następnie, że On nie tylko może, ale chce nieść nasze krzyże, bo po to przyszedł na świat.

Poranna modlitwa Liturgią Godzin, całodzienna możliwość adoracji Pana Jezusa w Ciemnicy i wieczorna Liturgia Męki Pańskiej, to na dzisiaj mieliśmy zaproponowane, jako czas głębszego przeżycia Triduum – dni, które mają nam pomóc uradować się porankiem Zmartwychwstania.

Galeria

Poniżej kazanie, które wygłosił do nas dzisiaj ks. Dariusz Orłowski

Po przeżyciu Wielkiego Postu, w naszej wędrówce do spotkania ze Zmartwychwstałym, dotarliśmy do Triduum Paschalnego. Zapewne różne mieliśmy postanowienia, które miały nas przygotować na te – najważniejsze – dni. Żeby spotkać, podobnie jak Niewiasty przy pustym grobie w dzień Zmartwychwstania, Pana Jezusa musimy z Nim przejść przez Jego uwięzienie Wielkiego Czwartku, Jego mękę Wielkiego Piątku i czas pustki Wielkiej Soboty, w której wydawało się świadkom tamtych wydarzeń, że wszystko się skończyło. Czy i w nas może są takie myśli? Czy dzisiaj, ale w każdej niedzielnej i tej „zwykłej”, codziennej Eucharystii widzimy ofiarę Jezusa? Tego, który daje się uwięzić, ukrzyżować, dać zabić? Żeby to wszystko miało sens, to nie możemy poprzestać na tym. Musi w naszym życiu wydarzyć się nasze zmartwychwstanie, takie do ciągłego podnoszenia z naszych grzechów, upadków, czy potknięć. To na wzór tego wydarzenia, na które czekamy – Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Przejdźmy z Nim przez całe Triduum. Pozwólmy Mu przez te wydarzenia umacniać nas. I ciągle i ciągle sprowadzać na drogę ku zbawieniu.

Dołączając się do życzeń wypowiedzianych przez przedstawicielki naszej wspólnoty parafialnej dla kapłanów, którzy teraz nam posługują pamiętajmy w modlitwie o tych kapłanach, którzy przez wszystkie minione lata byli z nami i nas formowali.

Galeria

Zapraszam do naszego konta na YouTube, gdzie możemy wysłuchać homilii wygłoszonej przez ks. proboszcza podczas dzisiejszej Mszy św.

ZAPROSZENIE DO SKŁADANIA OFERT ZAPYTANIE OFERTOWE NR 1/2024/RPOZ z dnia 25 marca 2024 r. RZĄDOWY PROGRAM ODBUDOWY ZABYTKÓW I. TYTUŁ ZAMÓWIENIA Realizacja prac konserwatorskich, restauratorskich i rekonstrukcyjnych przy 16-głosowych organach z 1878 roku z dwoma manuałami i pedałem, wiatrownicami klapowo-zasuwowymi, mechaniczną trakturą grającą i rejestrową, wykonanych przez firmę Gebrüder Walter z Góry Śląskiej (Guhrau in Schlesien) opus 120 w ramach inwestycji pn. „Renowacja zabytkowych organów piszczałkowych w kościele parafialnym pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku”

13563_zaproszenie_do_skladania_ofert_organy_czerwiensk_25.03.2024 13564_organy

Niedziela Palmowa jest świętem rozpoczynającym tzw. Wielki Tydzień –  na 7 dni przed Wielkanocą w Kościele Katolickim obchodzi się święto upamiętniające triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy, kiedy to witano go wiwatami oraz właśnie gałązkami palm. W Biblii palmy symbolizują życie w pełni łaski, ostateczne zwycięstwo Chrystusa i nagrodę w postaci życia wiecznego w niebie.

Dawniej Niedziela Palmowa nazywana była Niedzielą Kwietną. Palmy mają zwykle charakterystyczną formę, a mianowicie są to większe lub mniejsze wiązanki/plecionki, które obowiązkowo w swoim składzie powinny zawierać gałązki drzew zawsze zielonych, co symbolizuje nieśmiertelność oraz gałązek świeżych, dopiero co rozwiniętych – one za to symbolizują cykl odradzania się życia. Wiązanki te zwykle ozdobione są kolorowymi bibułkami, tasiemkami i kwiatkami.

„Symbolika użytych do przygotowania palm materiałów, a przede wszystkim fakt, że zostały poświęcone podczas mszy sprawiają, że tradycja ludowa nadaje im szczególne znaczenie. Niegdyś uważano je za panaceum na wszelkie dolegliwości, miały także chronić od nieszczęść dom, w którym je przechowywano, i zapewniać opiekę Bożą, bezpieczeństwo i pomyślność. Z ułamanych palmowych gałązek składano krzyżyki, które wtykano w ziemię, by zabezpieczały plany przed gradobiciem i klęską nieurodzaju, a pod pierwszą skibę oranego pola wkładane oberwane z palmy kotki bazi. Wrzucano je także do ziarna podczas pierwszego siewu. W czasie burzy wkładano kawałki palm do pieca, by ustrzec się przed uderzeniem pioruna. Aby bydło było zdrowe, uderzano je małą palmą, przekazując w ten sposób zawarte w roślinach siły życiowe. Część palm palono, a uzyskany popiół przechowywano przez rok, aby posypywać nim głowy wiernych w czasie przyszłorocznego Popielca.”

Źródło: „Księga tradycji polskiej. Tradycje i przepisy kulinarne” – wydawnictwo Arkadia