Aktualności

W pierwszą niedzielę Adwentu, 27 listopada 2022 r. w Kościele rozpoczął się nowy rok duszpasterski pod hasłem „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Tematem przewodnim jest refleksja nad Kościołem i jego misją oraz umocnienie wiary w Kościół jako wspólnotę wierzących kroczących razem do domu Ojca. Program skierowany jest nie tylko do duszpasterzy, ale również bezpośrednio do wiernych. Jego realizacja zakończy się w niedzielę Chrystusa Króla, 26 listopada 2023 r.

W naszym kościele, pojawiło się hasło na łuku nad prezbiterium.
Będąc w kościele , podnieś głowę i zatrzymaj swoje myśli na chwilę, może usłyszysz, że Pan Bóg mówi. I to nie do innych.
Poniżej przedstawiamy propozycje do przepracowania, aby nie było to tylko hasło, ale świadome włączanie się w Kościół w wierze.

– Stawiamy sobie jako główny zamiar uświadomić wiernym, że mimo trudnych spraw trzeba wierzyć w Kościół i Kościołowi. Wierzyć w Kościół dlatego, że jest rzeczywistością Bosko-ludzką. Wierzyć Kościołowi dlatego, że Kościół bazuje na autorytecie samego Boga – podkreśla bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski.

Wierzę w Kościół Chrystusowy – wstęp i założenia

Praktyczną realizacją programu duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce są materiały dla rodzin przeznaczone do indywidualnej formacji świeckich.

Rozważania zostały przygotowane na poszczególne niedziele w ciągu całego roku. Każdy miesiąc posiada swoje hasło przewodnie, zaś materiały na poszczególnie tygodnie są rozwinięciem tego tematu. Każdy moduł składa się z 3 części: wprowadzenia – najczęściej jest to nauczanie Kościoła na dany temat; „do refleksji” – rozważania pogłębiające nauczanie Kościoła z odniesieniem do życia rodzinnego oraz „zadanie” –  konkretna propozycja działań.

Program Duszpasterski – materiały dla rodzin

grudzień 2022 – Po co Kościół? 

• 2022.11.27 – Czym jest Kościół?
• 2022.12.04 – W Kościele uczę się kochać.
• 2022.12.11 – W Kościele lepiej poznaję siebie.
• 2022.12.18 – W Kościele nikt nie jest sam.
• 2022.12.25 – W Kościele otrzymuję życie wieczne.

styczeń 2023 – Budowanie Kościoła

• 2023.01.08 – Boży plan budowania Kościoła.
• 2023.01.15 – Duch Święty działa w Kościele.
• 2023.01.22 – Buduję Kościół w każdej chwili życia.
• 2023.01.29 – Moja rodzina staje się Kościołem domowym.

luty 2023 – Potrzeba wiary w Kościół

• 2023.02.05 – To my jesteśmy Kościołem.
• 2023.02.12 – Wiara w Kościół – wiarą w Boga.
• 2023.02.19 – Śmieci bywają brudne…
• 2023.02.26 – Wolność i zaufanie.

marzec 2023 – Kontemplować miłość Pana

• 2023.03.05 – Twarzą w twarz.
• 2023.03.12 – Niech ktoś pomoże…!
• 2023.03.19 – Kim On jest dla Ciebie?
• 2023.03.26 – Bogu niech będą dzięki!

kwiecień 2023 – Rodzina Paschalna

• 2023.04.09 – Jezus zmartwychwstał i żyje z nami.
• 2023.04.16 – Żyjemy z Jezusem, kiedy kochamy.
• 2023.04.23 – Pokój mój daję Wam.
• 2023.04.30 – Kto we Mnie wierzy…

maj 2023 – Rodzina żyje w mocy Bożego Ducha

• 2023.05.07 – Rodzina dzieci Bożych – Chrzest Święty.
• 2023.05.14 – Jesteśmy świadkami Chrystusa – bierzmowanie.
• 2023.05.21 – Rodzina żyje owocami Ducha.
• 2023.05.28 – Rozeznawanie woli Bożej w rodzinie.

czerwiec 2023 – Przeżywać przymierze z Panem

• 2023.06.04 – Jak nie Bóg, to kto?
• 2023.06.11 – Nie pojmiesz.
• 2023.06.18 – Trzecie: „Uroczystuj!”
• 2023.06.25 – Masz czas.

lipiec 2023 – Pamiętaj, abyś Dzień Święty święcił

• 2023.07.02 – Niedziela to dzień zmartwychwstania, to nasz dzień.
• 2023.07.09 – Msza Święta sercem niedzieli.
• 2023.07.16 – Niedziela dniem radości, odpoczynku i solidarności.
• 2023.07.23-30 – Rodzinne świętowanie niedzieli.

sierpień 2023 – Zbudowani na fundamencie Apostołów

• 2023.08.06 – Wybrani i posłani.
• 2023.08.13 – Chrześcijański supermarket.
• 2023.08.20 – Ojciec Święty.
• 2023.08.27 – Małżonkowie – królowie, kapłani i prorocy.

wrzesień 2023 – Apostolat i realizacja misji Kościoła

• 2023.09.03 – Posłani, aby głosić Chrystusa w rodzinie.
• 2023.09.10 – Posłani, aby głosić Chrystusa… przyjaciołom, znajomym, rodzinie.
• 2023.09.17 – Posłani, aby głosić Chrystusa… w miejscu pracy.
• 2023.09.24 – Posłani, aby głosić Chrystusa… w świecie wirtualnym.

październik 2023 – Rodzina otwarta na bogactwo życia Kościoła

• 2023.10.01 – Kościół jest „Bożą budowlą”.
• 2023.10.08 – Parafia, czyli co?
• 2023.10.15 – Moje zaangażowanie w parafii.
• 2023.10.22-29 – Świecki czy kapłan – kto ważniejszy?

listopad 2023 – Idziemy do Domu Ojca

• 2023.11.05 – Dlaczego Maryja jest wyjątkowa?
• 2023.11.12 – Świętość – skrzydła dla każdego z nas.
• 2023.11.19 – Łączność ze zmarłymi.
• 2023.11.26 – W jednej rodzinie Bożej.

Zespół redakcyjny: koordynator Ewa Porada, Amelia i Dominik Golemowie, Monika i Marcin Gomułka, Helena i Marian Matys, Urszula i Jerzy Smok, Aleksandra i Marek Walkowicz

Plan rekolekcji adwentowych
Parafia św. Wojciecha Czerwieńsk 17–19.XII.2022 r.

Sobota 17.XII.2022 – Dzień spowiedzi św.

9.00 – nabożeństwo pokutne i spowiedź w Nietkowie
10.00 – nabożeństwo pokutne i spowiedź w Czerwieńsku
17.30 – Nabożeństwo pokutne i spowiedź w Nietkowie
18.30 – Msza św. w Czerwieńsku
19.00 – Nabożeństwo pokutne i spowiedź w Czerwieńsku zakończone Wieczorem Uwielbienia

Spowiedź św.

Nietków: g. 9.30 – 10.15 i 18.00 – 18.45
Czerwieńsk: g. 10.30 – 11.15 i 19.30 – 20.15

Niedziela 18.XII.2022

7.30 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku
9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie
10.30 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku
12.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku
13.30 – Msza św. z nauką w Nietkowie
18.15 – Spotkanie dla młodzieży i kandydatów do bierzmowania
19.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

Poniedziałek 19.XII.2022

9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie
10.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku
18.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie
19.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

Rekolekcje poprowadzi ks. Tomasz Matyjaszczyk
z Diecezjalnej Szkoły Nowej Ewangelizacji

Czy w życiu chrześcijanina jest miejsce na przypadek? Oczywiście, że nie.

Popatrzmy na drobnostkę – tytuł dzisiejszego spotkania Kręgu: „Posługa w Kościele”. Planując tegoroczny cykl spotkań Kręgu, ks. Darek dokonał odpowiednich wyborów i na tamtym etapie zupełnie nie myślał o Kursie Budowania Wspólnoty. Temat, termin i wszelkie ustalenia związane z Kursem zapadały na kilka tygodni przed jego realizacją i było pozostawione podpowiedziom Ducha Świętego. I tak się stało, że cały Kurs, konkluzje na jego zakończenie i postawa uczestników idealnie wpisały się w plan spotkań Kręgu Biblijnego.

Jest to kolejne zwyczajne potwierdzenie tego, że Bóg działa w naszym życiu zawsze, tylko my nie zawsze jesteśmy w stanie to zauważyć, przyjąć i wykonać.

Posługa w Kościele. Temat, jak najbardziej na czasie. Co widzimy, jako nasi parafianie: czy to, że tłumy garną się do działania w służbie dla innych? A może to, że coraz bardziej oddalamy się, jako parafianie, od zaangażowania – zostawiając to innym? Niech te pytania w nas popracują. Zwłaszcza na osobistej Adoracji Najświętszego Sakramentu, w którym Jezus czeka na nas w kościele parafialnym już codziennie, nawet w niedzielę po Mszy św. o godz. 12:00.

Głównym motywem dzisiejszego spotkania były dwa fragmenty z Listów św. Pawła do Rzymian i Koryntian, skupiające się na tym, że Kościół jest jak ciało ludzkie – ma wiele różnych członków, ale nie ma takiego, które jest niepotrzebne. Sami to najlepiej wiemy, kiedy jakaś część naszych ciał odmawia posłuszeństwa. Wiemy jak się wtedy czujemy i jak poszukujemy lekarstwa. Paweł też mówi o tym, że są różne powołania lub charyzmaty. I jeśli ktoś ma jakiś, to powinien się skupić na tym, żeby go z miłością wykorzystywać dla budowania wspólnoty. Czy my tak robimy? Niech to pytanie wybrzmi w każdym z nas, kiedy będziemy sam na sam z Bogiem. Aby żyć i się rozwijać wspólnota potrzebuje i ciebie, i mnie, i każdego innego.

Rewelacyjnie ujął to papież Pius XII w cytacie zamieszczonym w 899 punkcie Katechizmu Kościoła Katolickiego: musisz sobie uświadomić nie tylko to, że należysz do Kościoła, ale przede wszystkim to, że jesteś Kościołem.

Katechizm Kościoła Katolickiego
899,,Wierni świeccy zajmują miejsce w pierwszych szeregach Kościoła. Dla nich Kościół stanowi życiową zasadę społeczności ludzkiej. Dlatego to oni i przede wszystkim oni powinni uświadamiać sobie coraz wyraźniej nie tylko to, że należą do Kościoła, ale że sami są Kościołem, to znaczy wspólnotą wiernych żyjących na ziemi pod jednym przewodnictwem papieża oraz biskupów pozostających z nim w łączności. Oni są Kościołem” (papież Pius XII).

Widzisz się częścią Wspólnoty naszej parafii? Czy już wystarczająco się angażujesz na miarę otrzymanych darów, bo, że je masz to chyba widzisz?

Galeria

ADWENTOWY KALENDARZ 2022

POMYSŁ NA ADWENT

Kolejny Adwent i nie mamy pomysłu, jak go przeżyć, by był czasem radosnego przygotowania na przyjście Pana. A może by tak popracować nad postawami, podejściem do pracy, do swoich obowiązków? By już nie mówić „choć się zbiera na wymioty – do roboty, do roboty!” – ale tę mantrę zamienić na trzy słowa: „Dobrze, chętnie i radośnie”.

Wcześniej postanowienia adwentowe przeważnie dotyczyły wprost naszych relacji z Panem Bogiem: udziału w roratach, rekolekcjach, codziennej lekturze Pisma świętego. Były też różne mniejsze i większe wyrzeczenia, co wynikało z pragnienia posiadania większej giętkości ducha.

Propozycja dla mających problemy z wiarą: przełamać naturę

Rodzice i nauczyciele znają podejście dzieci czy młodzieży do obowiązków, które jest doświadczane jako trud (bo trzeba włożyć pracę). Z reguły wykonuje się to dobrze, ale często z zaciśniętymi zębami. Rzadko więc chętnie. Ale by wykrzesać radość – to nie ma o tym mowy!

Jak więc siebie zmotywować, by pojawiła się ta lekkość/chęć i radość? Chętnie coś robimy dla kogoś, kto jest nam bliski, kogo kochamy i chcemy sprawić mu przyjemność (dzieci mogą zrobić coś dla Mamy i Taty, by się nimi ucieszyli).

A jeśli za tym obowiązkiem nikt nie stoi? Żadna osoba, którą kocham, szanuję czy jest dla mnie ważna? Wówczas robię to dla siebie. Obowiązek to coś, co mnie buduje. Skoro udało mi się to zrobić dobrze, to mogę się ucieszyć ze swego zwycięstwa nad sobą, przełamaniem własnej niemożności, niechęci czy lenistwa. Radość tego typu związana jest z dojrzewaniem własnym, bo widzę te cegiełki, które budują moją osobowość i poczucie własnej wartości. I tak się tworzy historia człowieka – z tych zwycięstw nad sobą. Jeśli nie teraz, to w przyszłości będziemy się cieszyć z tego, że nie chciało się nam, ale to zrobiliśmy. Starożytni opisali to doświadczenie:

„Dies hodierna recessit et numquam revertetur sed opera eius remanent et annihilari non possunt”. [Dzień dzisiejszy przeminął i nigdy nie wróci. Ale dzieła jego pozostaną i unicestwione być nie mogą].

Z perspektywy wiary

Jesteśmy ludźmi Adwentu. Nie tylko swoją postawą świadomego zaangażowania po stronie Dobra, Prawdy i Miłości antycypujemy przyjście Pana w Paruzji, ale chcemy wydoskonalić nasze codzienne spotkania z Chrystusem w różnych okolicznościach życia. W obrzędach wstępnych Mszy świętej mówimy: „Łaska i pokój od Tego który jest, który był i który przychodzi”. Pan jest ze swymi darami i zajmuje się wszystkimi szczegółami naszego życia. I to doświadczenie mówi nam o ogromnej wartości, jaką posiadamy w Jego oczach oraz o Jego miłującej opatrzności. Zatem nasza praca nad sobą, podejście do własnych obowiązków to odpowiedź na Bożą miłość. Może więc stać się wdzięcznym darem. Skoro św. Paweł zauważył, że „Bóg jest w nas sprawcą i chcenia, i działania” (Flp 2,13) – to nawet dyspozycje do takiej postawy – by coś robić wdzięcznie, chętnie i radośnie – sam Pan w nas złożył. Pozostaje nam je tylko wyzwolić:)

s. Alicja Rutkowska CHR

Trzeci dzień Kursu zaplanowany był jako jednorazowy udział we wspólnej, parafialnej Mszy św., aby zarówno uczestnikom Kursu, jak i obecnym na Eucharystii parafianom pokazać, że tu jest miejsce wspólnego spotkania kapłanów, świeckich i Boga.

Chociaż, na pierwszy rzut oka, można sądzić, że dzisiaj nic się nie działo, to w zamyśle tego Kursu – to dzisiaj jest najważniejszy dzień. Dzisiaj Bóg pyta: „Jesteś? Słyszysz? – to zobacz mnie w drugim człowieku. A czy jeszcze dobitniej nie mówi tego poprzez pierwszą Niedzielę Adwentu? Tylko wtedy, gdy będziemy we wspólnocie pomiędzy nami będzie Bóg, na którego czekamy.

Wczoraj mieliśmy jedno świadectwo uczestnika, któremu dzisiaj obowiązki nie pozwoliły być na Mszy św. Dzisiaj dwie kolejne uczestniczki zdecydowały się dać swoje świadectwa. Gratulujemy odwagi.

Galeria

Świadectwo pisane uczestniczki:

Dziękuję dziś Panu za Kurs Budowania Wspólnoty Parafialnej. Na Mszy Św. o godz. 12 tej, która była zakończeniem tego czasu, ale także modlitwą za kolejarzy z okazji świętowania Dnia Kolejarza, dziękowalismy za ten czas, w którym otwierając się na prowadzenie i działanie Ducha Świętego, poprzez przygotowany program budziliśmy świadomość wiekszego zaangażowania się w nasz parafialny kościół.
Chciałabym podziękować szczególnie naszemu drogiemu ks. Proboszczowi, Waldkowi i Ali Naporom i wszystkim uczestnikom dzięki którym kolejny już raz czuję się ubogacona. Jesteście wspaniali!
Ten wyjątkowy czas uwienczylo piękne świadectwo Lucyny Maciejewskiej z Nietkowa.
Dziękuję Lucynka za to, że się odważyłaś i jak sama powiedziałaś, nie było przypadkiem, że nałożyły się okoliczności tego czasu, gdyż Twoja mama była pracownikiem kolei, a syn jest uczniem Technikum Kolejowego. Bogu niech będą dzięki za wszystko!!!
Lucyna Majorczyk

Kazanie ks. Dariusza łączące rozpoczynający się Adwent z zakończeniem Kursu:

Świadectwa uczestników i podsumowanie Kursu przez prowadzącego, ks. Dariusza Orłowskiego:

W dniu dzisiejszym, podczas Mszy św. o godz. 10:30, tzw. Mszy dla dzieci, w kościele parafialnym pięciu chłopców zostało przyjętych do grona ministrantów. Cieszymy się, że są jeszcze tacy, którzy chcą się przyznawać jawnie do Jezusa i angażować w posługę ołtarza.

Gratulujemy dzieciom i ich rodzicom.

… ja się zmieniam☺️😊 sam nie wiem co się dzieje. Zaczęło się na Misjach, w drugi dzień, gdy zwróciłem się do Ks. Darka, że coś chcę zrobić, ale nie wiem co… Chce bardziej poznać mojego Ojca-Przyjaciela. Zacząłem mówić głośniej i okazywać wiarę. Do tej pory byłem cichy niewychodzący przed szereg, pod filarem schowany, niepotrzebny. Teraz? Chcę więcej i więcej… 

Kurs był dla mnie dużym przeżyciem. Po pierwsze nie było dane by wspólnie z moja żoną być obecnym na Kursie.

Po drugie Kurs pokazał mi, jak wygląda wiara, wspólnota czyli MY. To, że nie jestem sam, że inni  myślą podobnie. W grupie wiernych jest siła, którą ciągnie jeden drugiego. Która, jak jej nie wykorzystamy – zacznie zanikać i stracimy chęci, będziemy przytakiwać i mówić – jest dobrze, gdzie może być lepiej…

To, jak rozmowy się odbywały… Były łzy, bo ciężko mi się rozmawia o przeszłości, o tym, jak wielką drogę musiałem pokonać, aby znaleźć się tu gdzie jestem. 

Uśmiech ludzi. To z jaką otwartością ze sobą rozmawialiśmy… 

I na koniec przytulenie!!! Nie pamiętam kiedy ktoś obcy mnie przytulił ❤️❤️❤️❤️ mogę pisać i pisać…

Uczestnik Kursu – Piotr Psiuk

Wspólnota. Czym jest? Jak ja ją postrzegam? Czy to coś, co jest gdzieś daleko, czy może jest przy mnie? A może ja jestem częścią wspólnoty? Jeśli tak, to jakiej? Małżeńskiej, rodzinnej, parafialnej, narodowej…

Po wczorajszym czytaniu siebie samych jako swoistej „małej biblii”, dzisiaj poszliśmy dalej. I już w pierwszej katechezie stworzyliśmy wspólnotę, w której 16 uczestników Kursu oddało swój głos Bogu, a konkretnie proklamowaniu Jego słowa. W ten sposób każdy z nas zaangażował się w jakąś posługę dla wspólnoty. Czytania mszalne, modlitwy wiernych. I okazało się, że jest to możliwe, że dajemy radę, że inni mogą się zbudować naszym zaangażowaniem. Jeżeli tylko, na zaproponowane nasze zaangażowanie odpowiemy tak. Każdy uczestnik zabiera głos. Każdy angażuje się i odkrywa w sobie nowe możliwości. I dobrze wpisuje się w to swoiste motto zaproponowane przez prowadzącego duchowo Kurs, ks. Dariusza – z przypowieści o gospodarzu winnicy, który wychodził co kilka godzin na rynek i pytał każdego, dlaczego nie pracuje, a siedzi bezczynnie.

Intensywność Kursu, dała się wszystkich we znaki. Zmęczenie było widać i słychać. Ale wszyscy zapewniali, że było warto.

Podsumowując dzisiejszy dzień zadaliśmy sobie dwa pytania:

1. Jak widzę moją wspólnotę (parafię)? W jakim kierunku powinien pójść jej rozwój?
2. Jakie miejsce dla siebie widzę w mojej wspólnocie (parafii)? W co mogę i powinienem się zaangażować?

Niczym nie skrępowani uczestnicy wypowiedzieli 15. postulatów, które w ich odczuciu ubogaciłyby naszą parafię. A potem, po dołożeniu już istniejących grup i po złożeniu osobistych deklaracji własnego zaangażowania w te potrzeby, zobaczyliśmy sens organizacji takich Kursów.

Zapewne, spojrzenie z perspektywy upływającego czasu na ten Kurs może skorygować dzisiejszy zapał. Ale to, co już się wydarzyło, na pewno w wielu z nas pozostanie.

Czy będą owoce? My zasialiśmy. A kto zbierze? To wie tylko Wszechwiedzący.

Galeria

Świadectwo uczestnika 

Katecheza ks. Dariusza Orłowskiego – „Bóg przychodzi we wspólnocie”