Święta Genowefa z Paryża
Przychodzi na świat w rzymskiej jeszcze Galii, mającej wkrótce się stać Francją, to znaczy królestwem Franków, którzy z przybyli z Niemiec i osiedlili się na obszarach galijskich. Zostali szybko przyjęci przez władze cesarskie, potrzebujące wsparcia przeciwko najazdom Sasów i Wizygotów. Być może jej rodzina ma jakieś związki ze światem germańskim i także jej imię, Genowefa, ma korzenie germańskie.
Cieszący się poważaniem i bogaty ród przyszłej świętej od razu zapewnia jej szczególną „widzialność. Jest jeszcze dzieckiem, kiedy zostaje przedstawiona jednej z najwybitniejszych osobistości tamtych czasów biskupowi Germanowi z Auxerre, przebywającemu przejazdem w rodzinnym mieście Genowefy. Zapowiada on jej konsekrację Panu i tak rzeczywiście się stanie w 434-435 r., gdy będzie miała ok. 15 lat.
Po śmierci rodziców Genowefa zamieszkuje w Paryżu u swej macochy, zachowując prywatnie śluby. Jest więc mniszką w domu”. Ale – prawdę mówiąc nie zawsze. W 451 r. Hunowie Attyli przekraczają Ren, spadając na pn. Galię, a w Paryżu szerzy się strach. Wysokie warstwy społeczne myślą o ucieczce wraz z majątkiem. W tym momencie głos zabiera Genowefa: trzeba zostać w Paryżu. Używa całego swego wpływu duchowego na kobiety z możnych rodzin, a także autorytetu własnego rodu. Udaje się jej wymóc posłuch, choć nie u wszystkich, gdyż są tacy, którzy jej nie ufają i pragną jej śmierci. Kres wszystkiemu kładzie w tym samym 451 r. zwycięstwo rzymskiego generała Aecjusza (Bułgara z pochodzenia), który pokonuje Attylę pod Châlon-sur-Marne.
Genowefa staje się najbardziej znaną kobietą Francji i wieść o niej dociera nawet do pustelników z Bliskie go Wschodu. Utrzymuje ścisłą więź z królem Childerykiem, a później z jego synem Chlodwigiem, który połączy niemal całą Galię pod panowaniem frankońskim. Choć w stanie kobiety konsekrowanej, podróżuje po kraju i zajmuje się potrzebami publicznymi, takimi jak transport i dostarczanie żywności w czasie klęski głodu.
Umiera w wieku ponad 80 lat, czczona już za życia jako święta. Król Chlodwig i jego żona Klotylda zbudują stępnie bazylikę, aby przechowywać jej szczątki. Zostaną one niemal całkowicie spalone w czasie rewolucji francuskiej, a wykonany z cennego metalu relikwiarz Genowefy prze topiony. Po jej pierwszej biografii, napisanej 18 lat po śmierci, w ko lejnych wiekach ukazały się inne, wywołując spory między uczonymi, trwające do dzisiaj. Jeszcze w XX w. utrzymuje się kult tej świętej, nazwanej virgo francigena w tekstach mszy z 3 stycznia ku jej czci.
Najnowsze komentarze