W piątkowy wieczór odbyło się Dekanalne spotkanie synodalne, na które zostali zaproszeni przedstawiciele wszystkich dziesięciu parafii. Naszą wspólnotę reprezentowali ks. Dariusz Orłowski i Waldemar Napora. Po modlitwie, którą poprowadził nasz proboszcz, przewodniczący spotkania – ks. dziekan Zygmunt Zimnawoda – rozpoczął część formalną spotkania. Po wysłuchaniu sprawozdania z etapu parafialnego wyłoniły się dwa podstawowe zagadnienia, nad którymi pochyliliśmy się w dyskusjach i dopowiedzeniach. Miejmy nadzieję, że spotkania te wniosą dobry wkład w ukierunkowywaniu drogi Kościoła na przyszłe lata, aby Kościół żył we wspólnocie duchowieństwa i świeckich oraz w zanurzeniu w miłość Bożą, która prowadzi i umacnia w swej autentyczności i głębi.
Poniżej przedstawiam zapis podsumowania, nad którym pracował Synod Dekanalny:
Owoce spotkań parafialnych.
Ilość głosów w dekanacie na poszczególne tematy: (dane z 10 parafii)
Celebrowanie — 9; Współodpowiedzialni w naszej wspólnej misji — 6; Słuchanie — 3; Towarzysze podróży — 1; Rozeznawanie i podejmowanie decyzji oraz formowanie się w synodalności — 1.
Najważniejsze elementy z wypowiedzi Uczestników na szczeblu parafialnym w tych tematach:
Celebrowanie — przygotowanie i zaangażowanie w liturgię, nieustanna zachęta do włączenia się w celebracje liturgiczną zarówno mężczyzn i chłopców jak i dziewcząt i kobiet w ramach dopuszczalnych form liturgicznych „sprawowana liturgia niech będzie coraz bardziej odbiciem kapłaństwa powszechnego”;
ważna jest forma celebrowania liturgii, bez pośpiechu, godnie, i zgodnie z przepisami liturgicznymi; wskazanie na potrzebę codziennych, krótkich homilii;
większe zaangażowanie świeckich w przebieg nabożeństw (idzie nieuchronnie czas, że kapłan będzie potrzebny do sakramentów, a modlitwę będą prowadzili świeccy);
próby angażowania młodzieży w liturgię i nabożeństwa (liczbowo więcej niż tylko lektorów);
chwile modlitewno-refleksyjnej ciszy podczas celebracji Eucharystii i w nabożeństwach, szczególnie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem;
nieustanna formacja zaangażowanych w liturgię, aby ją rozumiejąc sami, przeżywali i dawali przykład pozostałym wiernym; tłumaczenie wszystkim wiernym gestów i wprowadzenie w głębsze rozumienie sprawowanej liturgii;
ograniczenie do niezbędnego minimum wystąpień, przemówień, powitań, życzeń podczas sprawowanej liturgii (głównie uroczystych);
pozytywne doświadczenie zaangażowania całych rodzin do czynnego udziału w liturgii, co przekłada się na szersze zaangażowanie w parafii;
Współodpowiedzialni w naszej wspólnej misji — Cytat z protokołu: „Nie bądźmy Jonaszami uciekającymi przed Bogiem, ale wzywającymi mieszkańców dzisiejszej Niniwy do nawrócenia”.
Być autentycznym w swojej wierze, przeżywanej i wyznawanej to na dziś forma świadectwa i ewangelizacji.
Wiernym dotkniętym pandemią pomóc przede wszystkim poprzez budzenie nadziei, niektórym pomóc w przełamaniu strachu.
Stawać się świadkiem wiary poprzez czynną CARITAS.
Co przeszkadza być świadkiem:
pojawiające się kryzysy: autorytetów, wartości uniwersalnych, brak autorytetu elit, rozdźwięk w hierarchii kościelnej;
nie zawsze właściwe przygotowanie do sakramentów;
traktowanie sakramentów jako wręcz „usługi religijnej”;
brak „paliwa Bożego —ludzi posłanych do głoszenia Ewangelii”:
brak szkół katolickich;
brak wiedzy religijnej, by podejmować tematy wiary i moralności;
coraz większy brak pełnych — sakramentalnych Rodzin; brak pokoleniowości w rodzinach, a co za tym idzie, brak przekazu wiary z pokolenia na pokolenie.
moda na „nie bycie praktykującym”; zalew ideologii, w której nie ma miejsca na Boga, Dekalog, wartości chrześcijańskie,
pojawiające się kryzysy: autorytetów, wartości uniwersalnych ataki na ludzi Kościoła — zarówno duchownych jak i świeckich.
Najnowsze komentarze