Kto może rozsądzać, a kto może być sądzony? 

Kto może rozsądzać, a kto może być sądzony?

W naszym życiu, śmiem twierdzić, że chyba zawsze jakoś się wzajemnie oceniamy. Widzimy człowieka, jego zachowanie, jego wypowiedzi i w naszych sercach, umysłach pojawia się ocena, refleksja. Oczywiście, możemy porozmawiać o tekście, który Jezus powiedział w Mt 7, 1 – „Nie sądźcie abyście nie byli sądzeni”

Przeczytałem właśnie taki fragment w 1 Kor 2, 15 – „Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony”

Z pomocą w interpretacji przychodzi mi komentarz do Biblii Nawarskiej: „Człowiek zmysłowy” (w.14) jest przeciwstawiony człowiekowi duchowemu” (w.15). Wulgata, a za nią również Neowulgata oddają to słowami „człowiek zwierzęcy”, gdyż chodzi o człowieka, który postępuje wyłącznie zgodnie ze swoimi zdolnościami ludzkimi i nie jest zdolny postrzegać nic więcej niż rzeczy ziemskie. Człowiek duchowy natomiast to chrześcijanin odnowiony przez łaskę Bożą. Jego zdolności są wyniesione w taki sposób, że może wykonywać uczynki o wartości nadprzyrodzonej: akty wiary, nadziei i miłości. „Tu, na ziemi, nie ma dla nas innego wyboru: albo prowadzi się życie nadprzyrodzone, albo życie zwierzęce. Dla nas istnieć może tylko to pierwsze – życie zwrócone ku Bogu” (św. Josemaría Escrivá, Przyjaciele Boga 200). Kiedy żyjemy życiem Ducha, zdobywamy zdolność rozpoznawania tego, co pomaga, a co szkodzi duszom.”Osoba przebudzona właściwie osądza zarówno to, że jest przebudzona, jak i to, że ktoś inny śpi. Śpiący jednak nie ma właściwego sądu ani o sobie samym, ani o tym, kto jest przebudzony […]. Zgodnie z tym Apostoł mówi, że <człowiek duchowy rozsądza wszystko»: bo człowiek, którego rozum jest oświecony, a uczucia uporządkowane przez Ducha Świętego, właściwie ocenia poszczególne rzeczy, które mają związek ze zbawieniem. Ten, kto nie jest duchowy, ma rozum zaciemniony i nieuporządkowane uczucia w odniesieniu do dóbr duchowych. Dlatego człowiek duchowy nie może być osądzony przez człowieka zmysłowego, tak jak przebudzony przez śpiącego” (św. Tomasz z Akwinu, Super 1 Corinthios, ad loc.).

Waldemar Napora