[PRAKTYKI DOSKONAŁOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ]
Wszelka doskonałość chrześcijańska polega na tym, aby:
1. Chcieć stać się świętym: Jeśli kto chce pójść za Mną;
2. Wyrzec się: niech się zaprze samego siebie;
3. Cierpieć: niech weźmie krzyż swój;
4. Działać: i niech Mnie naśladuje.
[„JEŚLI KTO CHCE PÓJŚĆ ZA MNĄ…”]
Si quis, jeśli kto; kto, a nie wielu, by podkreślić małą liczbę wybranych, którzy pragną upodobnić się do ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, swoje krzyże niosąc. Jest ich tak mało, tak mało! Gdybyśmy poznali tę wielką ich liczbę, omdlelibyśmy z bólu.
Jest ich tak mało, że wśród dziesięciu tysięcy z trudem znaleźlibyśmy jednego, jak zostało to objawione niektórym świętym, m.in. św. Szymonowi Słupnikowi, wedle relacji św. opata Nila; a następnie św. Efremowi i kilku innym. Jest ich tak mało, że gdyby Bóg zechciał ich zgromadzić, musiałby zawołać, jak to kiedyś uczynił przez usta proroka: Congregamini unus et imus, zbierzcie się – jeden z tej prowincji i jeden z tamtego królestwa.
Si quis vult, jeśli ktoś ma tę wolę, pełną i zdeterminowaną, jednak nie przez naturę, obyczaj, miłość własną, interes czy względy ludzkie, a przez zwycięską łaskę Ducha Świętego, nie wszystkim daną: non omnibus datum est nosse mysterium. Poznanie tajemnicy Krzyża, w praktyce, dane jest tylko nielicznym. Aby wejść na Kalwarię i pozwolić się przybić do Krzyża wraz z Jezusem, we własnym kraju, człowiek musi być odważny, heroiczny, zdecydowany, z duszą wzniesioną ku Bogu; nie zwracać uwagi na świat i piekło, na swoje ciało i wolę; zdecydować się porzucić wszystko oraz działać i cierpieć dla Jezusa Chrystusa.
Wiedzcie, drodzy Przyjaciele Krzyża, że ci z was, którzy nie mają tej determinacji, stąpają jakby na jednej nodze, lecą na jednym tylko skrzydle i nie są godni być pośród was, bo też nie są godni miana Przyjaciół Krzyża, który trzeba ukochać wraz z Jezusem Chrystusem corde magno et animo volenti. Połowiczna wola ma moc zepsuć całe stado, jak jedna parszywa owca. A jeśli przez złą bramę świata, wdarła się ona do waszej owczarni, niech w imię ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, zostanie wypędzona niczym wilczyca, co dostała się między owce!
Si quis vult post me venire, jeśli kto chce pójść za Mną, który tak się uniżyłem i ogołociłem, stałem się bardziej robakiem niż człowiekiem, ego sum vermis et non homo; za Mną, który przyszedłem na świat tylko po to, by przyjąć Krzyż, ecce venio. Tylko po to by go umieścić w głębi mego Serca, in medio cordis; by go ukochać od mojej młodości, hanc amavi a juventute mea; by tęsknić za nim przez całe życie, quomodo coarctor; by nosić go z radością, przedkładając nad wszelkie radości i rozkosze Nieba i ziemi, proposito sibi gaudio, sustinuit crucem? Uradowałem się wszak wówczas dopiero, gdy umarłem w jego boskich objęciach.
[„NIECH SIĘ ZAPRZE SAMEGO SIEBIE…”]
Jeśli więc kto chce pójść za Mną, tak ogołoconym i ukrzyżowanym, niech jak Ja się chlubi jedynie ubóstwem, upokorzeniami i boleściami mego Krzyża: abneget semetipsum, niech się zaprze samego siebie!
(św. Ludwik Maria Grignion de Montfort – List okólny do Przyjaciół Krzyża)
Najnowsze komentarze