„Było to w 304 roku, podczas prześladowania Dioklecjana, gdy w północnej Afryce rzymscy urzędnicy zaskoczyli grupę około pięćdziesięciu chrześcijan podczas sprawowania niedzielnej Eucharystii i wtrącili ich do więzienia. Zachował się protokół z przesłuchania aresztowanych. Prokonsul zarzucił prezbiterowi Saturninowi: „Gromadząc wszystkich tych tutaj, postąpiłeś niezgodnie z rozporządzeniami imperatorów i cesarzy”. Chrześcijański redaktor dodał w tym punkcie, że odpowiedź prezbitera była z natchnienia Ducha Świętego. Brzmiała ona: „Nie troszcząc się o to z całą pewnością [securi], celebrowaliśmy to, co należy do Pana” „Co należy do Pana” – tak przełożyłem łacińskie słowo dominicus, […]. Znaczy ono najpierw „dzień Pański”, wskazuje jednak jednocześnie na jego treść, na sakrament Pana, na Jego Zmartwychwstanie i Jego obecność w wydarzeniu eucharystycznym. Wróćmy jednak do protokołu. Prokonsul nalega na podanie powodu. W odpowiedzi słyszy spokojne, pełne godności słowa prezbitera: „Uczyniliśmy to, ponieważ nie można zaniedbać tego, co należy do Pana”. Wyraża się tu jednoznacznie świadomość, że Pan jest ponad wszystkimi panami. To przekonanie dawało prezbiterowi „pewność” (jak on sam to określił) akurat w momencie, w którym widoczna się stała całkowita zewnętrzna niepewność i bezradność tej małej społeczności chrześcijańskiej”.

Joseph Ratzinger. Teologia liturgii. Sakramentalne podstawy życia chrześcijańskiego. Opera omnia. T. XI. s. 221

Pamiętaj: Właściwym miejscem wykonania psalmu responsoryjnego jest ambona, gdyż jest to proklamacja słowa Bożego. (por. OWMR 57, 61)

Intencje Apostolstwa Modlitwy
Intencja ewangelizacyjna: Sakrament pojednania.
Módlmy się o to, abyśmy przeżywali sakrament pojednania z odnowioną głębią, żeby cieszyć się nieskończonym miłosierdziem Bożym.