• 1. połowa XVIII w.
• kościół Bożego Ciała w Poznaniu

Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana. 

Łk 22,20

Kielich, który Bóg podaje ludziom, aby z niego pili, ma głęboką symbolikę. Określenie „kielich” lub „puchar” w Biblii oznaczało część wina przydzieloną do posiłku każdemu spożywającemu, stąd kielich utożsamiany był z tym, co jest przeznaczone każdemu człowiekowi. Zawierając wino przeistoczone w krew Chrystusa, wskazywał na mające nadejść cierpienie i śmierć Jezusa, a podany uczniom, stawał się znakiem współuczestnictwa w Jego ofierze składanej za wszystkich ludzi.

Zamiast skromnego Wieczernika otwiera się przed nami wnętrze świątyni, wskazują je nam aniołowie, odsłaniający kotarę, która oddziela bohaterów sceny od reszty otoczenia. Chrystus wraz z apostołami siedzi przy prostokątnym stole nakrytym białym obrusem, przed nim stoi kielich. Zbawiciel spogląda ku niebu, wyciąga nad kielich lewą dłoń, prawą zaś wznosi w geście błogosławieństwa. Stół staje się ołtarzem, na którym dokonuje się przeistoczenie wina w Krew Chrystusa. Chrystus ukazany jako kapłan sprawuje pierwszą w historii mszę świętą. We mszy uczestniczą poruszeni apostołowie, wśród których jest także Judasz z sakiewką w ręku, ukazany po prawej stronie, na krańcu stołu, odwracający się do widza i patrzący mu w oczy. Apostoł siedzący na przeciwległym  krańcu stołu wskazuje na niego i pytająco spogląda na pozostałych, jakby chcąc się upewnić, czy to ten zdradzi dziś Jezusa.

Obraz jest nie tyle biblijną sceną ostatniej wieczerzy, ile sceną ustanowienia Eucharystii. Artysta podejmuje tu kwestie fundamentalne, doktrynalne. odnoszące się do istoty eucharystycznej liturgii Kościoła katolickiego, kwestionowanej w XVI wieku przez zwolenników reformacji.

Biblia w malarstwie polskim, wyd. Dragon. str. 216-217