Pasja.
Ewangeliści sporo miejsca poświęcili opowieści o męce i śmierci Chrystusa. Również w sztuce motyw ten zdominował twórczość artystów kolejnych pokoleń. Wydarzenia kluczowe z punktu widzenia historii chrześcijaństwa obrosły wieloma komentarzami teologicznymi, tekstami komentującymi i niejednokrotnie uzupełniającymi narrację ewangeliczną, które stanowiły bogate źródło inspiracji dla twórców. Na rozwój ikonografii pasyjnej wpłynęły wreszcie dynamicznie rozwijający się kult, pobożność pasyjna i rozmaite paraliturgiczne praktyki religijne związane z pasją, m. in. rozwijające się od średniowiecza nabożeństwo drogi krzyżowej, które odtwarzało ostatnie godziny z życia Chrystusa.
Ikonografia pasyjna zawiera szereg różnych typów przedstawień – od samodzielnych wyobrażeń krzyża i krucyfiksu jako symboli męki Chrystusa, przez pojedyncze obrazy poszczególnych scen ewangelicznych, po cykle zbudowane z kilku bądź kilkunastu scen, które ukazują następujące po sobie wydarzenia. Osobny nurt stanowią przedstawienia dewocyjne, mające umożliwić wiernym modlitewne pochylenie się nad tajemnicą zbawczej męki Jezusa – wizerunki Chrystusa umęczonego czy Matki Bożej z ciałem zmarłego syna (pieta).
W przedstawianych obrazach skupimy się na dziełach, które ilustrują wydarzenia od momentu spożycia przez Jezusa i uczniów wieczerzy paschalnej, przez modlitwę w Ogrójcu, pojmanie, kolejne etapy procesu przed radą żydowską i rzymskim namiestnikiem, Drogę Krzyżową aż po śmierć i złożenie ciała Odkupiciela do grobu.
W czytelni przez kolejne 34 dni zamieszczone będą prace malarzy polskich zawarte w „Biblii w malarstwie polskim” wyd. Dragon.
Najnowsze komentarze