Przemienienie

Postawa Piotra, któremu tak jest dobrze przy swoim Nauczycielu, że chce na tej górze pozostać. Chce pozostać w zjednoczeniu z Bogiem. Czy jest to też nasza postawa? Ileż to razy w trakcie modlitw lub nabożeństw mieliśmy takie pragnienie? Pragnienie, aby ta chwila, chwila w której jesteśmy zanurzeni w jedności z Bogiem, trwała jak najdłużej? Ale czy po to Pan Jezus zabrał trzech umiłowanych uczniów, żeby już teraz, w tym momencie doświadczyli zbawienia? Czy my jesteśmy powołani tylko do kontemplacji? Ta chwila była uczniom bardzo potrzebna. Podobnie i nam potrzebne są chwile, w których się umacniamy. Ale potem następuje zejście. Z góry chwały w niziny życia codziennego. Między ludzi. Czy nie taki jest również sens życia chrześcijanina, który powinien się uczyć, że ,,cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić? (Rz 8,18).

Marek na różne sposoby podkreśla, że uczniowie mieli trudności ze zrozumieniem drogi Pana (Mk 9, 9-10). Podobnie mówi o Piotrze – który chce uprzedzić chwałę bez przechodzenia przez krzyż „że, nie wiedział […], co powiedzieć”. „Piotr nie rozumiał tego, kiedy pragnął zamieszkać z Chrystusem na górze. Zachowywał On (Jezus) to dla ciebie na czas po swojej śmierci. Teraz jednakże mówi: «Zstąp, aby pracować na ziemi, aby być wzgardzonym, aby być krzyżowanym». Życie zstąpiło, aby odnaleźć śmierć; chleb zszedł na dół, aby poczuć głód; droga zstąpiła, aby zmęczyć się po drodze; źródło zstąpiło, aby odczuwać pragnienie. A ty, czy odmówisz Mu cierpienia?” (św. Augustyn, Sermones 78,6; por. KKK 556).

Dajmy się wybrać Bogu. Dajmy się zaprosić na górę. Może Bóg tam pozwoli nam ujrzeć swe Przemienienie. Pozwólmy wtedy, aby Miłość, która w nas się rozleje, wypełniła nas całkowicie. 

Ale nie zatrzymujmy tego dla siebie. Zejdźmy w dół. Zejdźmy do ludzi. Do naszego codziennego, zwykłego życia. Ale już nie tacy sami, jak przed wejściem. Teraz może już tak bardziej przemienieni. Z Jezusem przy nas, a może w nas, w naszym sercu i na naszych ustach – otwarci na drugiego człowieka.

walnap