Wielka Sobota. Trzeci dzień świętego Triduum Paschalnego. Czas ciszy, tak bardzo potrzebny człowiekowi naszych, bardzo szybko mijających i pełnych napięć, czasów. Tak jest zamysł dnia, w którym Jezus leży w grobie, kiedy nic już nie możemy zrobić ani powiedzieć. Ale, że człowiek nie zawsze jest w stanie zastosować to, co powinien i my również w naszej tradycji mamy działania, które tę ciszę przerywają.
Pierwszym elementem, które nas z tej ciszy wybudza jest poranne nabożeństwo Liturgii Godzin. O 7:30 w kościele w Czerwieńsku wierni, którzy pojawili się w kościele odśpiewali Jutrznię i Godzinę Czytań.
A od godziny 10:00 w kościele parafialnym, poprzez wyznaczone godziny we wszystkich miejscowościach był tradycyjny czas święcenia pokarmów. Tłumy ludzi, którzy tego dnia z pięknie udekorowanymi koszyczkami pokazują, jak ważny jest to element naszej pobożności. Jak swoisty rekwizyt, pomagający nam zrozumieć przejście do życia, pojawiły się kurczaczki. Radości i ogromnego zainteresowania nie trzeba tłumaczyć. zwłaszcza, że większość dzieci, i młodzieży, raczej rzadko ma możliwość popatrzeć z tak bliska na pisklaki.
Po wyciszeniu emocji święconek, wierni wyczekując na noc, mogli udać się do kościoła i przy grobie Pana Jezusa spędzić czas, w bezpośredniej z Nim łączności. Po tym czasie mogliśmy uczestniczyć w najważniejszej wigilii – Wigilii Paschalnej.
Właściwa liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna świętowanie uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego i jest sprawowana z soboty na niedzielę, po zachodzie słońca.
W ciągu roku liturgicznego chrześcijanie przeżywają dwie szczególne noce, w czasie których celebrują najważniejsze wydarzenia historii zbawienia: Noc Narodzenia Pańskiego i Noc Zmartwychwstania. Te dwie noce są dla chrześcijan czasem czuwania i modlitwy, przez którą włączają się w zbawcze dzieło Chrystusa. Ten sam Chrystus, który narodził się w Noc Betlejemską, w Noc Paschy dokonał największego cudu – przeszedł ze śmierci do życia i nas chce teraz przeprowadzić tą samą drogą. Jeśli kroczyliśmy z Jezusem wiernie od Wieczernika poprzez Mękę i Krzyż, to razem z Nim możemy doświadczyć cudu Zmartwychwstania podczas Wigilii Paschalnej. Dlatego zgodnie ze starożytnym zwyczajem tej nocy wierni gromadzą się w świątyniach, by czuwać na modlitwie i sprawować radosną liturgię Zmartwychwstania Pańskiego.
Oto przed nami najważniejsze wydarzenie zbawcze roku liturgicznego! Oto matka wszystkich świętych wigilii i wszelkiej liturgii Kościoła! Tej nocy właśnie Kościół najpełniej przeżywa swoją tożsamość i misję jako wspólnota zrodzona z tajemnicy Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Czyni to poprzez symbolikę światła, moc słowa, wymowę sakramentalnych znaków oraz jednoczącą i tworzącą komunię moc Eucharystii.
Liturgia Wigilii Paschalnej
Na Wigilię Paschalną składa się: liturgia światła, w czasie której Chrystus objawi się nam jako Światło rozświetlające mroki naszych grzechów; liturgia słowa przedstawiająca biblijne zapowiedzi i wypełnienie Chrystusowego posłannictwa; liturgia chrzcielna uświadamiająca nam, że przez chrzest zostaliśmy włączeni w śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa i wreszcie liturgia eucharystyczna, podczas której przyjmując Ciało Chrystusa, dostępujemy pełnego udziału w owocach Jego odkupienia. Procesja rezurekcyjna stanowić będzie publiczne uzewnętrznienie się Kościoła, który żyje Tajemnicą Zmartwychwstania sprawowaną w sakramentach.
Światło
Na początku celebracji Wigilii Paschalnej wierni udają się na zewnątrz świątyni, gdzie będzie miała miejsce liturgia światła. Poświęcona tam świeca paschalna (paschał), znak Chrystusa zmartwychwstałego, zostanie uroczyście wniesiona do świątyni wraz z towarzyszącym trzykrotnym śpiewem: „Światło Chrystusa”. Po drugim takim wezwaniu wierni zapalają od paschału swoje świece, które przynieśli do świątyni. Symbolizuje to rozproszenie ciemności i pragnienie rozgraniczania w naszych sercach dobra i zła. Natomiast po trzecim wezwaniu zapala się wszystkie światła w kościele, a następnie diakon lub prezbiter wyśpiewuje radosne Orędzie Paschalne, wysławiające triumf Chrystusa, który jest Światłością naszego życia.
Słowo
Kiedy już światło paschału ogłosi światu dokonanie się tajemnicy zbawienia, przechodzimy do odkrywania jej w jakże obficie przepowiadanym tej nocy słowie. To prawdziwie uczta Słowa Bożego, kiedy możemy usłyszeć fragmenty dziewięciu czytań: siedmiu ze Starego Testamentu oraz dwóch z Nowego – fragment listu apostolskiego i Ewangelię.
Liturgia słowa wprowadza stopniowo w dynamikę historii zbawienia. Ukazuje najpierw rolę nocy Stworzenia, nocy Abrahama i nocy Wyjścia, by zapowiedzieć i ukazać wymowę nocy Nowego Stworzenia, czyli Zmartwychwstania. Wskazuje na nowość zrodzoną przez Śmierć i Zmartwychwstanie. Jest to styl paschalny, który objawia się w nieustannym powstawaniu z małości, przezwyciężaniu wszelkiej płycizny i obojętności, dystansowaniu się od ciemności grzechu.
Warto też zwrócić uwagę na słowa sekwencji, którą w uroczystość Zmartwychwstania się wykonuje. To jakże wymowne świadectwo o powstaniu z martwych Jezusa oraz wyznanie wiary w Mesjasza, który choć poległ – dziś króluje żywy.
Woda
Kolejnym etapem Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna. To ona obrazuje najpełniej sens Paschy jako przejścia przez wody śmierci, aby już na wieki korzystać z wody Życia. To przejście dokonało się dla chrześcijan w sakramencie chrztu, w którym zostali pogrzebani wespół z Chrystusem w Jego męce i śmierci, aby razem ze Zmartwychwstałym wkroczyć w nowe życie.
Zanurzenie w Jezusie, który jest Zmartwychwstaniem i Życiem, daje człowiekowi nowego ducha i wprowadza go w nową rzeczywistość – dziecka wobec kochającego Ojca. Dlatego odnawiając nasze przyrzeczenia chrztu świętego, w których niegdyś w naszym imieniu rodzice wyrzekli się złego ducha, tej nocy na nowo przyrzekamy służyć Bogu wiernie w świętym Kościele. Z kolei pokropienie wodą święconą przypomina nam wydarzenie chrztu, podczas którego zwlekliśmy z siebie szatę starego człowieka wraz z jego uczynkami, a przyoblekliśmy się w świętość, stając się umiłowanymi dziećmi Bożymi. Ta uroczysta liturgia jest zarazem najlepszym momentem na przyjęcie chrztu przez dzieci i dorosłych, których nazywamy katechumenami.
Eucharystia
Oczywiście liturgia Nocy Paschalnej osiąga swoją pełnię w Eucharystii, która jest sakramentalnym uobecnieniem osoby Chrystusa zmartwychwstałego, upamiętnieniem Ofiary Krzyża i obecności naszego Pana, który daje siebie na pokarm. Jest to Uczta Paschalna, która stanowi przedsmak wieczystej Paschy. To właśnie wtedy cały kosmos spotyka się w jednej liturgii. Wówczas wraz z zastępami odkupionych i zbawionych, świętych i błogosławionych, z Kościołem pielgrzymującym i zgromadzonym na ziemi oraz z całym wszechświatem wierni wznoszą swoje serca w Duchu Świętym ku Ojcu w niebie, który przez zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa pojednał świat ze sobą, obdarzył pokojem i otworzył wszystkim ludziom bramy królestwa. To apogeum radości, szczęścia i pokoju z zyskanego zbawienia i odkupienia.
Zapraszam do Galerii, w której zamieszczamy zdjęcia z dzisiejszego dnia.
Najnowsze komentarze