Aktualności

15 grudnia 2023, Mszą św rozpoczęła sie 30. Parafialna Wigilia dla osób starszych i samotnych z terenu naszej parafii. Kilkadziesiąt osób pojawiło się w kościele, aby podczas Eucharystii podziękować Bogu za wszystko, co od Niego otrzymali. W słowie kazania, które wygłosił ks. Mariusz, można było usłyszeć nie tyle o problemie ludzi samotnych, ile o problemie osamotnienia. W obecnych czasach wielu ludzi dotyka ta cywilizacyjna przypadłość – można żyć wśród innych ludzi – i czuć się osamotnionym.

I między innymi dla takich ludzi corocznie w naszej wspólnocie przygotowywania jest Wigilia – spotkanie podczas którego można się spotkać z innymi, porozmawiać, podzielić się opłatkiem i życzeniami. Można też bardzo dobrze zjeść. A żeby to wszystko się zadziało potrzeba ludzi, którzy poświęcą swój czas, energię, pieniądze i zaangażują się w organizację, obsługę, czy umilą obecnym czas poprzez występy kulturalne.

W tym miejscu, chociaż to już wybrzmiało na sali, pragniemy złożyć podziękowania głównej organizatorce tego przedsięwzięcia – Pani Istienie Boguszewicz-Gnatowicz, osobie żywo zaangażowanej, troskliwej i czuwającej nad przebiegiem całości. Jak możemy zobaczyć na filmach zamieszczonych na naszym kanale YouTube – wszędzie jej pełno, w takim pozytywnym znaczeniu. Oczywiście sama niewiele by osiągnęła. Dzięki talentom, które otrzymała od Boga, znajduje ludzi równie zaangażowanych, takich, którzy nie wahają się poświęcić swojego czasu, energii i zaangażowania. To wszystko pozwala przygotować nie tylko bogatą kolację ale też cały program, na który złożył się w tym roku występ dzieci ze Szkoły Podstawowej w Czerwieńsku, które pod czujnym okiem Pani Iwety Kaszewskiej przedstawiły zebranym Jasełka. Życzenia, które skierowali do zebranych Burmistrz Czerwieńska, Pan Piotr Iwanus oraz Przewodniczący Rady Miejskiej – Pan Krzysztof Smorąg, Ewangelia o narodzinach Jezusa odczytana przez Księdza Eugeniusza i życzenia, które złożył w imieniu księży posługujących w naszej parafii. Występ chóru pod kierownictwem Pani Bożeny Wesołowskiej. Wspólny śpiew kolęd, do których akompaniował Pan Jarosław Karbownik.

Wszystko to, przeplatane czasem na jedzenie, rozmowami, składanymi sobie wzajemnie życzeniami pokazuje jak wielką wartość mają takie spotkania. Spotkania, podczas których widzimy drugiego człowieka i mamy dla siebie czas i dobre słowo.

Zapraszam do Galerii na naszej parafialnej stronie internetowej gdzie publikujemy zdjęcia z dzisiejszej Wigilii oraz na nasz parafialny kanał YouTube, gdzie można obejrzeć zapis video tego, co się dzisiaj działo w sali MGOK w Czerwieńsku.

Galeria

W kolejnym numerze Gazetki U Nas – Pan Andrzej Sibilski skupił się na treściach adwentowych. Czas oczekiwanie na przyjście Syna – Jezusa Chrystusa – został przybliżony też tym mieszkańcom naszej gminy, którzy może rzadko zaglądają na naszą parafialną stronę internetową.

Dziękujemy Panu Redaktorowi, że o nas nie zapomina i pozwala treściom związanym z wiarą zaistnieć w świadomości zróżnicowanych czytelników Gazetki U Nas.

Poniżej przedstawiamy artykuł, który napisał ks. Darek:

Aktualnie przeżywany w Kościele okres Adwentu przypomina nam o tym, że nasze życie chrześcijańskie realizuje się między: pierwszym, a drugim przyjściem Chrystusa. Sytuację chrześcijanina można więc określić słowami „już i jeszcze nie”. Moje zbawienie już się dokonało w momencie pierwszego przyjścia Chrystusa na ziemię. On, Jednorodzony Syn Boży przez swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem pojednał mnie z Bogiem. Umarł za moje grzechy i swoim zmartwychwstaniem otworzył mi drogę do nieba. To już się dokonało i jest darem Bożego miłosierdzia dla nas. W tym znaczeniu już zostałem zbawiony i o tym przypominają mi przeżywane każdego roku święta Bożego Narodzenia. Ale to zbawienie jeszcze się nie dopełniło, jeszcze się w pełni nie zrealizowało. Osiągnie swoją pełnię w momencie powtórnego przyjścia Chrystusa na ziemię, którego oczekujemy, które ma dopiero nastąpić. Żyjąc jeszcze na tym świecie, zajmując się sprawami doczesnymi, wypełniając nasze codzienne ziemskie obowiązki nie możemy zapomnieć, że tutaj jesteśmy tylko pielgrzymami, że nasza ojczyzna jest w niebie. Mu- simy więc dbać o wiarę, nie tracić cierpliwości z powodu różnych trudności jakie nas spotykają, musimy pamiętać, że ostatecznym celem naszego życia jest zbawienie wieczne, osiągnięcie nie- ba, gdzie mamy mieszkanie przygotowane nam przez Pana Boga, wysłużone przez Jego Syna. Nie znamy daty powtórnego przyjścia Chr., nie znamy też daty naszej śmierci, dlatego też powinniśmy być czujni i zawsze gotowi na spotkanie z Panem. Wtedy zostanie odsłonięte to, co jest jeszcze zakryte. Wtedy spełni się nasza nadzieja jaką pokładamy w Bogu. Adwent przypomina nam te dwa wymiary zbawienia, te dwa przyjścia Chrystusa: to, które już się dokonało i to, które ma nadejść.

Ks. Dariusz Orłowski

https://bip.czerwiensk.pl/144/Miesiecznik_Czerwiensk_-_U_nas/

Kerygmat – podstawowe prawdy orędzia chrześcijańskiego. Jak powtarzał nam ks. Dariusz – nasz proboszcz, który podjął się poprowadzenia nauk rekolekcyjnych w tym roku – zależało mu na tym, abyśmy wszyscy usłyszeli to, co leży u podstaw chrześcijańskich, czyli, że Bóg, który jest Miłością kocha każdego z nas. Żebyśmy usłyszeli, że chociaż człowiek jest grzeszny, to jeśli tylko wyznamy w szczerości serca i ze skruchą nasze przewinienia, Bóg je nam odpuści, a my – oczyszczeni – możemy cieszyć się życiem w bliskości z Nim. Żebyśmy też usłyszeli o tym, że Jezus, będąc Bogiem, stał się człowiekiem po to, aby nas prowadzić do Ojca, opiekując się nami – żebyśmy umieli się do Niego przyznać najpierw przed sobą, a potem przed ludźmi, aby i On mógł przyznać się do nas przed Ojcem. I wreszcie, że jest Duch Święty, który został nam dany, aby nas uzdalniać do wiary, do działania, do odnajdywania drogi, którą jest Jezus. Abyśmy idąc tą Drogą widzieli obok idącego brata lub siostrę. Jeśli zobaczę obok się brata, to muszę sobie uzmysłowić, że razem mamy jednego Ojca – Boga i jedną Matkę – Kościół.

Dzisiaj podobnie, jak podczas wszystkich nabożeństw rekolekcyjny – kolejna osoba wypowiedziała swoje świadectwo wiary. Tym razem był to Kazimierz, który stojąc przed nami z żoną Jolantą – dzielił się tym, co w jego życiu zrobił Bóg w Osobie Ducha Świętego.

Dziękujemy najpierw Bogu, że daje nam czas odpowiedni na konkretne działania, że daje nam tych, którzy podejmują się głosić nam konkretne nauki (wierzymy, że są one owocem modlitwy i działania Ducha Świętego), dzielić się świadectwem przemian, które dokonały się w ich życiu, po to, abyśmy może w którymś momencie łatwiej podjęli decyzję własnej przemiany lub umocnienia w wyznawaniu wiary i podejmowaniu konkretnych działań na rzecz wspólnoty – zarówno parafialnej, ale może przede wszystkim własnej rodziny. Oby przeżywanie Bożego Narodzenia, które zbliża się każdego dnia, było spotkaniem z Jezusem, zarówno Bogiem, jak i Człowiekiem.

Poniżej zamieszczam video z dzisiejszego nabożeństwa.

Jezus. Słysząc to imię, jakie masz skojarzenie? Czy widzisz Boga? A może Proroka lub człowieka, który żył dawno temu? Funkcjonując w różnych środowiskach, nie jeden raz zdarzało mi się słyszeć dowcipy, które polscy katolicy wypowiadają o rybaku, który żył dwa  tysiące lat temu. Już biblijna historia zbawienia pokazuje nam, że i w czasach kiedy Jezus żył, ludzie mu współcześni różnie się o Nim wypowiadali.

Najbardziej wyrazisty przykład postrzegania Jezusa mamy opisany w Ewangelii wg św. Łukasza, który przywołał ks. Dariusz Orłowski podczas dzisiejszego nabożeństwa rekolekcyjnego, mówiący o uczniach w Drodze do Emaus. Jeżeli ci, którzy byli uczniami, widzieli na własne oczy wszystkie cuda, które czynił, wszystkie znaki. Widzieli i słyszeli Go osobiście – po Jego śmierci, popadli w przekonanie, że On umarł, to znaczy, że nie widzieli w Nim nigdy Boga – nieśmiertelnego, Tego, który może wszystko – ale może –  niezwykłego, wielkiego – „tylko” człowieka?

Podczas dzisiejszego dnia wiele razy padało stwierdzenie, że tylko człowiek, który spotyka na swojej drodze życia żywego Boga, jest w pełni chrześcijaninem. Jak przytoczył ks. Dariusz – salwadorski duchowny katolicki, Oscar Arnulfo Romero y Galdámez (1917–1980) – wypowiedział bardzo znaczące słowa: „Chrześcijaństwo nie jest zbiorem prawd, w które trzeba uwierzyć; zbiorem praw, których należy przestrzegać, nie jest zbiorem zakazów. To byłoby odrażające. Chrześcijaństwo to Osoba, która mnie tak bardzo umiłowała, że domaga się mojej miłości. Chrześcijaństwo to Chrystus.:

Zadawajmy sobie jak najczęściej to pytanie: czy ja (i to jest bardzo ważne, żebyśmy to pytanie zadawali sobie osobiście, a nie innym) spotykam Jezusa – Osobę? Czy wchodzę z Nim w relację bliskości, miłości i dobra?

Może słuchając jeszcze raz zapisu video z dzisiejszego nabożeństwa sami, w szczerości serca, będziemy powtarzali za ks. Dariuszem słowa zawierzenia się Jezusowi? A On nas uzdolni do codziennego świadczenia czynem i słowem w naszym życiu osobistym i zawodowym, że Jezus jest Bogiem. Bogiem dla mnie i Bogiem we mnie. A, co jeszcze ważniejsze – Bogiem w drugim człowieku.

„Bracia:
Jestem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię właśnie zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.
A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek we mnie ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i bierze mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach.
Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, co wiedzie ku tej śmierci?”

Tak napisał św. Paweł w 7. rozdziale Listu do Rzymian. Słowa te, jakże aktualne w naszym życiu, przytoczył podczas kolejnego dnia Rekolekcji Adwentowych ks. Dariusz Orłowski. Opierając swoją naukę rekolekcyjną, na cytatach z Pisma Świętego, pomagał nam przejrzeć, aby widząc swoją grzeszność, nie zatracać się w niej, ale z nadzieją, ciągle na nowo i na nowo, oddawać to, co w nas złe i grzeszne Temu, który ma moc nie tylko nam przebaczać. Ale ma moc dać nam życie wieczne.

Bądźmy, jak ci, o których dzisiaj mogliśmy usłyszeć w Ewangelii – wierząc, że Jezus może uleczyć zarówno ciało, jak i duszę człowieka chorego – przynieśli go do Jezusa. I Pismo mówi, że Jezus widząc ich wiarę – uzdrowił chorego.

Podczas nabożeństwa mogliśmy też wysłuchać Tomasza, który przedstawił nam historię swojego życia i miłosierdzie Boże, które darmo otrzymał.

Mały listek jak liścik wpadł do moich rąk. Chodzę, czytam i myślę skąd się tutaj wziął

Bo na listku ktoś napisał takie piękne słowa: Przez aniołka Bóg mi mówi, że mnie bardzo kocha

Jestem ukochanym dzieckiem Boga
Jestem, jestem, jestem, jestem
Jesteś ukochanym dzieckiem Boga
Jesteś, jesteś, jesteś, jesteś

Mały listek od Ojca to miłości znak. W moim sercu zachowam ten cudowny skarb

Jego słowa, jak motylki, we mnie wielka radość. Bóg mi mówi, że mnie kocha, że ma do mnie słabość

Jestem ukochanym dzieckiem Boga
Jestem, jestem, jestem, jestem
Jesteś ukochanym dzieckiem Boga
Jesteś, jesteś, jesteś, jesteś

On stworzył cię z miłości, by miał kogo kochać. Pozwala mówić Tato więc głośno, głośno wołaj

Jestem ukochanym dzieckiem Boga
Jestem, jestem, jestem, jestem
Jesteś ukochanym dzieckiem Boga
Jesteś, jesteś, jesteś, jesteś

Powyższe słowa piosenki religijnej były popularne na pielgrzymim szlaku. Wiele razy, chcąc umocnić siebie nawzajem – patrząc na idącego obok brata lub siostrę, patrząc mu z uśmiechem w oczy śpiewaliśmy, że jest ukochanym dzieckiem Boga.

Nasze rekolekcje ks. Dariusz rozpoczął od tak prostego, a zarazem – głębokiego sensu naszego życia. Świadomość, że każdy z nas, że ja osobiście, jestem ukochanym musi mnie przemieniać. Jeśli nie teraz, to przyjdzie taki czas. Ważne, czy poddamy się temu uczuciu. I pozwolimy otulić się Miłością Boga.

Poniżej dzisiejsza homilia i świadectwo zaproszonej pary – Marzeny i Krzysztofa.

Widząc zapaloną drugą świecę w dekoracjach adwentowych w kościołach, przyjmujemy, że czas czuwania i przygotowania do Narodzin Pana Jezusa postępuje. Jeśli spojrzymy na dekorację adwentową w kościele parafialnym, też zobaczymy zmianę. Może jest ona niewielka, ale – tak, jak w naszym życiu – dająca nadzieję na rodzenie się. Rodzenie się nowego życia. Rodzenie się zmian w naszym życiu. Rodzenie się zmian w naszej wierze. Kilka zielonych gałązek plus zapalona druga świeca, niech nam pomagają w dokonywaniu wewnętrznej (a może też zewnętrznej) przemiany. Tak, aby w czasie Bożego Narodzenia i w nas rozkwitła Różdżka Jessego i wydała owoc nowego życia – lepszego, pełniejszego, przepełnionego miłością do nas samych, naszych bliskich i tych, których Bóg stawia na naszych drogach. A to wszystko w w zanurzeniu w Miłość Boga, w której odkrywaniu niech nam pomogą rozpoczynające się dzisiaj Rekolekcje Adwentowe. A których głównym tematem pierwszego dnia jest – MIŁOŚĆ.

Jeśli: czujesz w sobie pustkę i czegoś w życiu Ci brakuje, chciałbyś pogłębić swoje życie duchowe,c hciałbyś, aby Twoje życie nabrało większego sensu i celu, to przyjdź na:

EWANGELIZACYJNE REKOLEKCJE ADWENTOWE

niedziela 10.XII – Środa 13.XII.2023 r.

Przeto wiara rodzi się ze słuchania, tym co się słyszy jest Słowo Boże.R z 10,17

W czasie rekolekcji będziesz mógł zapoznać się z podstawowym orędziem Ewangelii jako Dobrej Nowiny (kerygmat), otworzyć drzwi swojego serca dla Osoby Jezusa Chrystusa obecnego wśród nas, przyjąć ofiarowany nam przez Niego dar nowego życia w Duchu Świętym.

Kościół św. Wojciecha w Czerwieńsku Kościół Wniebowstąpienia Pana Jezusa w Nietkowie

Zaprasza ks. Proboszcz Dariusz Orłowski

PLAN REKOLEKCJI:

Niedziela 10.12 – Miłość

7.30 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

9.00 – Msza św. z nauką w Nietkowie

10.30 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku z udziałem dzieci

12.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

13.30 – Msza św. z nauką w Nietkowie

19.00 – Msza św. z nauką w Czerwieńsku

Poniedziałek 11.12 – Grzech

9.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Nietkowie

9.45 – spowiedź św. w Nietkowie

10.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Czerwieńsku

10.45 – Spowiedź św. w Czerwieńsku

17.30 – Msza św. w Nietkowie

18.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Nietkowie

18.45 – spowiedź św. w Nietkowie

18.30 – Msza św. w Czerwieńsku

19.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Czerwieńsku

19.45 – spowiedź św. w Czerwieńsku

Wtorek 12.12 – Jezus

8.30 – Msza św. w Nietkowie

9.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Nietkowie

10.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Czerwieńsku

18.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Nietkowie

18.30 – Msza św. w Czerwieńsku

19.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Czerwieńsku

Środa 13.12 – Duch Święty i wspólnota

9.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Nietkowie

10.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Czerwieńsku

17.30 – Msza św. w Nietkowie

18.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Nietkowie

18.30 – Msza św. w Czerwieńsku

19.00 – Nabożeństwo ewangelizacyjne w Czerwieńsku

Adwent to czas, w którym powinniśmy się zastanowić nad naszym postępowaniem. Nad tym co robimy źle, nad tym czego nie robimy, a powinniśmy w imię miłości Boga i bliźniego. Właśnie teraz jest na to doskonała okazja.

Słowo adwent pochodzi od łacińskiego adventus, które oznacza przyjście. Dla starożytnych Rzymian oznaczało oficjalny przyjazd cezara. We wczesnym chrześcijaństwie odnosiło się do podwójnego przyjścia Chrystusa: jako człowieka i jako sędziego na końcu świata.

W tym roku, pierwsza niedziela adwentu przypada 3 grudnia, a ostatnim dniem tego okresu jest zawsze Wigilia Bożego Narodzenia – 24 grudnia.

„W Hiszpanii pierwsze wzmianki o przygotowaniu do obchodu Narodzenia Pańskiego, choć nieokreślane mianem adwentu, pochodzą z roku 380. Kanon 4 synodu w Saragossie, który odbył się w tym roku, poleca wiernym, aby od 17 grudnia do Epifanii, czyli do 6 stycznia +gorliwie gromadzili się w kościele, nie opuszczając ani jednego dnia+” – wskazuje liturgia godzin (brewiarz).

W tradycji gallikańskiej adwent miał charakter pokutny i ascetyczny, a więc związany był z praktykami postnymi, abstynencją, czasem skupienia, co wspomina św. Hilary.

W V w. biskup Tours, Perpetuus, wprowadził w Galii obowiązek postu w poniedziałki, środy i piątki w okresie od św. Marcina – 11 listopada – do Narodzenia Pańskiego.

W Rzymie okres przygotowania do Narodzenia Pańskiego został wprowadzony dopiero w drugiej połowie VI w. Tam adwent miał charakter liturgicznego przygotowania na radosne święta Narodzenia Pańskiego, ze śpiewem „Alleluja, Te Deum laudamus”, z odpowiednim doborem czytań i formularzy, bez praktyk pokutnych.

W VI w. papież Grzegorz Wielki skodyfikował kanon rzymski, wprowadzając m.in. do liturgii mszy odmawianie modlitwy „Ojcze nasz” zaraz po kanonie eucharystycznym. Ujednolicił jednocześnie zalecenia liturgiczne dotyczące adwentu. Od tego czasu adwent trwa w Kościele katolickim cztery niedziele i stał się okresem oczekiwania na uroczystość Bożego Narodzenia.

Od kilkunastu lat nie ma w Kościele zakazu urządzania hucznych zabaw. Akcentowany jest raczej aspekt radosnego oczekiwania.

Do Adwentowych zwyczajów religijnych należą:

            Roraty – Tak nazywa się Msza święta ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiana przez cały okres adwentu w dni powszednie. Najstarsze ślady odprawianej w Polsce Mszy świętej roratnej sięgają XII wieku. W wieku XVI roraty były już znane w całej Polsce. Zapalanie świecy roratnej w czasie Mszy świętej roratnej – jest ona biała, ozdobiona białą lub niebieską wstążką jest symbolem Maryi, która podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód słońca, jak Ona poprzedziła przyjście Jezusa.

ZAPRASZAMY NA RORATY W NASZEJ PARAFII OD PONIEDZIAŁKU DO PIĄTKU O GODZ. 7:00, W SOBOTY O GODZ. 8:00

             Dobre uczynki adwentowe – Pobożni katolicy wiedzieli, że trzeba przed Panem stanąć z dobrymi uczynkami, dlatego starano się podczas Adwentu wzajemnie sobie pomagać, szczególnie ludziom starszym i biednym. Pięknym zwyczajem była we wsi tzw. szara godzina. Pod wieczór, gdy już skończono codzienne zajęcia gospodarskie, gdy robiło się szaro, coraz ciemniej, wszyscy domownicy: dziadkowie, rodzice, dzieci, zbierali się w kuchni, najlepiej w pobliżu płyty. Nie palono jeszcze lampy. Rozważano w ciszy swoje życie, zastanawiając się nad nim, nie brakowało też cichej modlitwy. Starsi, szczególnie dziadkowie opowiadali dzieciom, wnukom, jak było dawniej, jakie były tradycje, zwyczaje; przypominali też dzieje naszej Ojczyzny.

            Wspólna modlitwa adwentowa – Dawniej cały Adwent starano się przeżywać we wspólnocie nie tylko rodzinnej, ale też i sąsiedzkiej. Gromadzono się by wspólnie odmawiać modlitwę różańcową, śpiewać pieśni adwentowe, a także pieśni o tematyce obyczajowej, które wzywały do życia zgodnego z Bożymi przykazaniami. Czytano Pismo Święte, żywoty świętych i książki budujące wiarę.

            Wieniec adwentowy – Na zielonym wieńcu umieszcza się 4 świece. Cała rodzina gromadząc się w niedzielny wieczór przy wspólnej modlitwie zapala kolejne świece jako znak czuwania i gotowości na przyjście Chrystusa. Wieniec Adwentowy ustawia się także w kościołach, aby przypominał o mijającym czasie adwentu.

            Św. Mikołaj – W pierwszej części Adwentu, 6 grudnia przeżywamy wspomnienie św. Mikołaja Biskupa, który zasłynął z wielkiej dobroci dla potrzebujących. Od wieków trwa tradycja obdarowania innych prezentami.

W Kościele adwent rozpoczyna nowy rok liturgiczny. W Polsce jest to także początek nowego roku duszpasterskiego 2023/2024, który przebiega pod hasłem „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła„.

„Celem programu jest uzmysłowienie wszystkim ochrzczonym, że są podmiotem we wspólnocie Kościoła, a więc kimś ważnym. To oznacza, że jest się także odpowiedzialnym za całą wspólnotę – tą, która jest tu i teraz, ale także tą, jaka będzie w przyszłości” – powiedział PAP bp Waldemar Musioł, biskup pomocniczy opolski, sekretarz Komisji Duszpasterstwa KEP. (PAP)

Parafrazując Koheleta – jest czas rozpoczynania i jest czas kończenia. Dzisiaj, na kolejnym – a w tym roku kalendarzowym, ostatnim – spotkaniu Kręgu Biblijnego, doszliśmy do momentu zakończenia cyklu przewidzianego do wspólnych rozważań – Prorocy Starego Testamentu mówią do nas. W założeniu na dzisiejsze spotkanie było dosłowne wprowadzenie w czyn tego, o czym słuchaliśmy i mówiliśmy podczas tegorocznych rozważań Pisma Świętego.

I tu wszyscy obecni, po wysłuchaniu się wzajemnie stwierdziliśmy, że Pan Bóg ma moc. Dzisiaj się okazało, że w zasadzie wszyscy możemy mówić, o poszczególnych księgach, o tym, jak nas dotyka żywe słowo zawarte w Biblii. Podczas wszystkich spotkań były też momenty, w których dzieliliśmy się na bieżąco tym, jak nas Słowo Proroków przemienia. Ale dopiero dzisiaj wybrzmiała w całej pełni moc słowa, które nie tylko daje nam się przyjąć. Dzisiaj okazało się, że słowo, które przyjęliśmy jest w stanie nas przemieniać i uzdalniać do osobistego dzielenia się z innymi swoją treścią i głębią.

Piękne i budujące przeżycie. Coś, co może wydawać się takie zwyczajne – mówienie do innych – wcale już takie proste nie jest. Szczególnie, kiedy dzielę się sobą z innymi. I to było słychać w głosie mówiących. Spotkanie dzisiejsze pokazało nam wszystkim, ale może głównie tym, którzy wątpią, że są w stanie zabrać głos i że ten głos inni wysłuchają z zainteresowaniem.

Za nami Prorocy. A przed nami…? Przerwa. Teraz czas na Adwent. W styczniu czas Kolędowania. A od lutego – jeśli taka będzie wola Boża – rozpoczniemy nowy cykl, którego szczegóły ustalimy niedługo.

Dziękujemy sobie wzajemnie, zo to, że byliśmy. Że razem możemy więcej. Że – chociaż jesteśmy różni, to – idziemy drogą, na której przewodnikiem jest Jezus, a my wzajemnie możemy i chcemy się umacniać. Dziękujemy ks. Darkowi, że jest z nami i otacza nas opieką duszpasterską.

Jeśli uda mi się dokonać podsumowania, tego o czym dzisiaj mówiliśmy zamieszczę to na stronie.

Do zobaczenia na kolejnym spotkaniu Kręgu Biblijnego

Galeria